اعمشلغتنامه دهخدااعمش . [ اَ م َ ] (اِخ ) لقب سلیمان بن مهران قاری تابعی مولای بنی کاهل از بنی اسد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). سلیمان بن مهران اسدی مکنی به ابومحمد از تابعین مشه
اعمشلغتنامه دهخدااعمش . [اَ م َ ] (ع ص ) سست بینایی که چشمش بعلتی آب راند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). آنکه آب چشم او میریزد بجهت بیماری . (آنندراج ). آنکه ببیند و از چشمش آب
اعمش اسدیلغتنامه دهخدااعمش اسدی . [ اَ م َ ش ِ اَ س َ ] (اِخ ) رجوع به اعمش ، سلیمان بن مهران اسدی کوفی شود.
اعمش دماوندیلغتنامه دهخدااعمش دماوندی . [ اَ م َ ش ِ دَ وَ ] (اِخ ) رجوع به اعمش ، سلیمان بن مهران اسدی کوفی شود.
اعمشیلغتنامه دهخدااعمشی . [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوحامد احمدبن حمدون بن احمدبن رستم نیشابوری . از روات بود. و بدان جهت بدین نسبت شهرت یافت که احادیث اعمش را حفظ میداشت . وی در ربیعال
اعمش اسدیلغتنامه دهخدااعمش اسدی . [ اَ م َ ش ِ اَ س َ ] (اِخ ) رجوع به اعمش ، سلیمان بن مهران اسدی کوفی شود.
اعمش دماوندیلغتنامه دهخدااعمش دماوندی . [ اَ م َ ش ِ دَ وَ ] (اِخ ) رجوع به اعمش ، سلیمان بن مهران اسدی کوفی شود.
اعمشیلغتنامه دهخدااعمشی . [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوحامد احمدبن حمدون بن احمدبن رستم نیشابوری . از روات بود. و بدان جهت بدین نسبت شهرت یافت که احادیث اعمش را حفظ میداشت . وی در ربیعال
اسماعیللغتنامه دهخدااسماعیل . [ اِ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ اعمش . شیخ طوسی در رجال او را در عداد اصحاب صادق (ع ) شمرده گوید: ابن ابی عمیر از وی روایت کند. رجال نویسان متأخر نیز او رایا
