اعلاه الغتنامه دهخدااعلاه ا. [ اَ هُل ْ لاه ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی ) خدا آن را بلند گرداناد. جمله ای است که بیشتر بصورت معترضه و برای دعا در ضمن عبارات فارسی بکار رود : و این قا
اﷲ احد اﷲ الصمدلغتنامه دهخدااﷲ احد اﷲ الصمد. [ اَل ْ لا ه ُ اَح َ اَل ْ لا ه ُص ْ ص َ م َ ] (ع جمله ٔ اسمیه مأخوذ از قرآن ) یعنی خدا یکی است و ملجاء و مقصود است . این عبارت را حجاج بن یوس
اﷲ اعلم بالصوابلغتنامه دهخدااﷲ اعلم بالصواب . [ اَل ْ لا هَُ اَ ل َ م ُ بِص ْ ص َ ] (ع جمله ٔ اسمیه ) خدا بحق و صواب داناتر است . در مورد تردید آرند.
اﷲ اکبر زدنلغتنامه دهخدااﷲ اکبر زدن . [ اَل ْ لا هَُ اَ ب َ زَدَ ] (مص مرکب ) اﷲ اکبر گفتن . تکبیر. رجوع به اﷲ اکبر شود : چو دریای اخضر اﷲ اکبر زدند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1272 ص 410)
اﷲ اکبر گفتنلغتنامه دهخدااﷲ اکبر گفتن . [ اَل ْ لا هَُ اَ ب َ گ ُ ت َ ] (مص مرکب ) گفتن «اﷲ اکبر». تکبیر. (منتهی الارب ). اﷲ اکبر زدن . رجوع به اﷲ اکبر شود : که باشد کاینهمه برهان ببیند
اعلاه الغتنامه دهخدااعلاه ا. [ اَ هُل ْ لاه ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی ) خدا آن را بلند گرداناد. جمله ای است که بیشتر بصورت معترضه و برای دعا در ضمن عبارات فارسی بکار رود : و این قا
اعلازلغتنامه دهخدااعلاز. [ اِ ] (ع مص ) عاجز گردانیدن : اعلزه اعلازاً؛ عاجز گردانید. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بعجز آوردن کسی را. (از اقرب الموارد). || بی آرام ساختن درد کسی
حلانلغتنامه دهخداحلان . [ ح ُل ْ لا ] (ع اِ) آنچه سوگند را بگشاید: یقال اعطه حلان یمینه اَی ما یحللها. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || بزغاله و بره یا خاص است ببچه ای که شکم م
طثیةلغتنامه دهخداطثیة.[ طَ ی َ ] (ع اِ) الطثیةُ: شجرة تسمو نحوالقامة، شوکة من اصلها الی اعلاها، شوکها غالب علی ورقها، و ورقُها صغارٌ، و لها نُویَرَةٌ بیضاء تجرسها النحل و جمعها
تخامصلغتنامه دهخداتخامص . [ ت َ م ُ ] (ع مص ) برداشته شدن از چیزی و یک سو گردیدن .(منتهی الارب ). تجافی . (اقرب الموارد) (قطر المحیط):تخامص لفلان عن حقه و تجاف له عنه ؛ ای اعطه ا