اعصللغتنامه دهخدااعصل . [ اَ ص َ ] (ع ص ) کج با صلابت و سختی . ج ، عِصال . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || امر اعصل ؛ کار سخت . (از اقرب الموارد). || کج ساق . (ناظم
عاسللغتنامه دهخداعاسل . [ س ِ ] (ع ص ) انگبین گیرنده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || نیزه ٔ سخت لرزان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (مهذب الاسماء). || مرد نیک و صالح . ج ، عُسُل .
عصاللغتنامه دهخداعصال . [ ع ِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ أعصَل . (منتهی الارب ). رجوع به اعصل شود. || ج ِعَصَل . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به عصل شود. || کج ، و تیر کج . (منتهی
عصللغتنامه دهخداعصل . [ ع ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ أعصل . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به اعصل شود. || سهام عصل ؛ تیرهای کج . (منتهی الارب ).
عصلاءلغتنامه دهخداعصلاء. [ ع َ ] (ع ص ) امراءة عصلاء؛ زن بی گوشت . (منتهی الارب ). زن خشک که گوشتی بر او نباشد. || مؤنث أعصل ، و آن اسبی است که «عَصَل » در او باشد. ج ، عِصال ،
عصللغتنامه دهخداعصل . [ ع َ ص َ ] (ع مص ) کج گردیدن با سختی و صلابت و خشکی سرشتی . (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). || عصل الفرس ؛ بن دم آن اسب کج گردید و تا بالای ران او ر
ثعالبیلغتنامه دهخداثعالبی . [ ث َ ل ِ ] (اِخ ) علامه ابومنصور عبدالملک بن محمدبن اسماعیل نیشابوری (350 - 429 هَ . ق .). از آنرو وی را ثعالبی گویندکه از پوستهای روباه پوستین کردی .