اضاحیکلغتنامه دهخدااضاحیک . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ اضحوکة، بمعنی مایه ٔ خنده و آنچه بدان بخندند. (از اقرب الموارد). رجوع به اضحوکة شود.
اضاحکلغتنامه دهخدااضاحک . [ اَ ح ِ ] (ع اِ) ج ِ اضحوکة.(از اقرب الموارد). رجوع به اضاحیک و اضحوکة شود.
اضاحیلغتنامه دهخدااضاحی . [ اَ حی ی ] (ع اِ) ج ِ اضحیة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ِ اضحیة و آن گوسپندی است که برای قربانی تهیه کنند. (از اقرب الموارد). قربانیها. و رجوع به
ارابیکوسلغتنامه دهخداارابیکوس . [ اَ ] (اِخ ) بیونانی بمعنی فاتح عرب . و آن لقبی است که پس از تسخیر آدیابن ، سِوِروس را دادند. (ایران باستان ص 2508).
اراریکلغتنامه دهخدااراریک . [ اِ ] (اِخ ) پادشاه استرگت ها. نخست او رئیس اقوام شمالی موسوم به رژین بود و بهمراهی تئودریک به ایطالیا شد و در 541 م . بپادشاهی رسید و آنگاه که بلیار
ازاحیفلغتنامه دهخداازاحیف . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ اَزحاف . جج ِ زَحف . تغییرات ارکان بحور شعر. (غیاث اللغات ).
اضاحکلغتنامه دهخدااضاحک . [ اَ ح ِ ] (ع اِ) ج ِ اضحوکة.(از اقرب الموارد). رجوع به اضاحیک و اضحوکة شود.
اضحوکهلغتنامه دهخدااضحوکه . [ اُ ک َ ] (ع اِ) آنچه از آن بخندند. ج ، اضاحیک ، اَضاحِک . (از اقرب الموارد). آن چیز که مردمان را به خنده درآورد. (مهذب الاسماء). آنچه از وی خنده آید.
اضاحیلغتنامه دهخدااضاحی . [ اَ حی ی ] (ع اِ) ج ِ اضحیة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ِ اضحیة و آن گوسپندی است که برای قربانی تهیه کنند. (از اقرب الموارد). قربانیها. و رجوع به
ذومصرلغتنامه دهخداذومصر. [ م ِ ] (اِخ )در المرصع آمده است : لقب یکی از رواة حدیث در اضاحی است . و در منتهی الارب آرد: یزید ذومصر محدثی است .
جباجبلغتنامه دهخداجباجب . [ ج َ ج ِ ] (اِخ ) عمرانی گفت : درختی است بمعنی معروف و آنرا جباجب گویند چون شکنبه ها بدان افکنند. (معجم البلدان ). نام مسلخی در منی ̍ که در آن شکنبه ها