اصول الاربعةلغتنامه دهخدااصول الاربعة. [ اُ لُل ْ اَ ب َ ع َ ] (ع اِ مرکب ) چهاربیخ (ریشه ٔ کاسنی و رازیانه و کبر و کرفس ). بیخ کاسنی و رازیانه و کبر و کرفس . (اختیارات بدیعی ) (تحفه )
اصول الحدیثلغتنامه دهخدااصول الحدیث . [ اُ لُل ْ ح َ ] (ع اِ مرکب ) دانش اصول حدیث ، که آنرا علم روایت حدیث نیز نامند. رجوع به علم روایت و علم حدیث و حدیث و کشف الظنون و مقدمه ٔ ابن خل
اصیل الدینلغتنامه دهخدااصیل الدین . [ اَ لُدْ دی ] (اِخ ) حسن . لقب پسر خواجه نصیرالدین طوسی معاصر اولجایتو (که در سال 703 هَ . ق . بتخت سلطنت نشست ) بود. و اولجایتو در حدود 706 که از
اصل السوسن الاَّسمانجونیلغتنامه دهخدااصل السوسن الاَّسمانجونی . [ اَ لُس ْ سو س َ نِل ْ ] (ع اِ مرکب ) بیخ سوسن آسمانگونی . و آسمانجونی معرب آسمانگونه ای است . در تحفه و هم در فهرست مخزن نوشته اند
اصیل الدینلغتنامه دهخدااصیل الدین . [ اَ لُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن مظفر عقیل . بانی مدرسه ٔ اصیلیه ٔ دهوک بخارج شهر یزد بود که در نیمه ٔ اول قرن هشتم هجری میزیست . (از تاریخ یزد به اهتم
اصول اربعهلغتنامه دهخدااصول اربعه . [ اُ ل ِ اَ ب َ ع َ / ع ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) رجوع به اصول الاربعة شود. || (اِخ ) در تداول علمای شیعه ، عبارتست از اصول کافی ، تهذیب ، استبصا
ثابتلغتنامه دهخداثابت . [ب ِ ] (اِخ ) ابن قرةالحرّانی . مکنی به ابی الحسن . یکی از مردم حران . او در ایام معتضدباﷲ عباسی ببغداد رفت و بمطالعه ٔ علوم حساب و هندسه و هیئت و نجوم و
سیوطیلغتنامه دهخداسیوطی . [ س ُ ] (اِخ ) (849 - 911 هَ . ق .) عبدالرحمن ابی بکر ملقب به جلال الدین ، ادیب ، حافظ، مورخ ، و از اجله ٔ علمای اسلامی است . بسال 849 هَ . ق . در قاهره
بغدادیلغتنامه دهخدابغدادی . [ ب َ ] (اِخ ) صفی الدین بغدادی حنفی . او راست : قواعد الاصول فی فرایض المذاهب الاربعة. رجوع به معجم المطبوعات شود.
ادبلغتنامه دهخداادب . [ اَ دَ ] (ع اِ) (معرب از فارسی ) فرهنگ . (مهذب الاسماء).پرهیخت . دانش . (غیاث اللغات ). ج ، آداب : چه جوئی آن ادبی کآن ادب ندارد نام چه گوئی آن سخنی کان
