اصتمةلغتنامه دهخدااصتمة. [ اُ ت ُم ْ م َ ] (ع اِ) معظم چیزی . (منتهی الارب ). معظم چیزی و مجتمع آن و بقولی وسط آن ، مانند اصطمة. (از اقرب الموارد).
اسطمةلغتنامه دهخدااسطمة. [ اُ طُم ْ م َ ] (ع اِ) اصطمة. میان چیزی : اسطمةالقوم ؛ میانه ٔ قوم ، و اشرف و بهتر ایشان . || فراهم آمدنگاه مردمان و معتمدعلیه ایشان . (منتهی الارب ). |
اصطمةلغتنامه دهخدااصطمة. [ اُ طُم ْ م َ ] (ع اِ) اسطمة. معظم هر چیزی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (تاج العروس ). || مجتمع یا وسط دریا، مانند اصطم و اسطم . (از تاج العروس ). مجتمع
استمهاءلغتنامه دهخدااستمهاء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) خرق صف . صف شکستن . یقال : هم یستمهون فی البهم ؛ ای یخرقون الصفوف فی الحروب فلایقدر علیهم . (منتهی الارب )؛ ایشان میشکنند صف ها را د
استمهاللغتنامه دهخدااستمهال . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) مهلت خواستن .(تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ). زمان خواستن . درنگی خواستن . طلب مهلت کردن . زمان طلبیدن . استنظار.- استمهال کردن
اصحمةلغتنامه دهخدااصحمة. [ اَ ح َ م َ ] (اِخ ) ابن بحر نجاشی . پادشاه حبشه است ، ایمان آورد در عهد نبی (ص ). (منتهی الارب ) (آنندراج ). نام نجاشی پادشاه حبشه که در عهد حضرت رسول
اصخمةلغتنامه دهخدااصخمة. [ اَ خ َ م َ ] (اِخ ) صورتی است از اصحمة. رجوع به اصحمة، و الاصابة ج 1 ص 112 و حبیب السیر چ خیام ج 1 صص 311 - 313 شود.