اشهبلغتنامه دهخدااشهب . [ اَ هَُ ] (ع اِ) ج ِ شِهاب . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به شهاب شود.
اشهبلغتنامه دهخدااشهب .[ اَ هََ ] (اِخ ) ابن عبدالعزیز. (140 - 204 هَ . ق .) از مردم مصر بود و از مالک روایت کرد. (از فهرست ابن الندیم ). و سیوطی کنیه ٔ وی را ابوعمرو آورده است و گوید: اشهب بن عبدالعزیز عامری فقیه دیار مصر بو
اشهبلغتنامه دهخدااشهب . [ اَ هََ ] (ع ص ، اِ) رنگ سپید که سپیدی آن بر سیاهی غالب آمده باشد. (از المنجد) (از اقرب الموارد). سپیدی که بسیاهی زند. (مؤید الفضلاء). سپیدی که غالب بود بر سیاهی . (بحر الجواهر). سیاه و سفید بهم آمیخته که سفیدی آن غالب باشد. خنگ . آنکه سپیدی بر سیاهی غلبه دارد. مؤنث
اشهبلغتنامه دهخدااشهب . [ اَ هََ ] (اِخ ) ابن بشر کلبی . از سرداران صدر اسلام بود. صاحب تاریخ سیستان آرد: پیش از رفتن قتیبةبن مسلم به خراسان اشهب که از اهالی خراسان بود از جانب حجاج عمل سیستان را بر عهده داشت و قتیبه بسال 86 هَ . ق . به سیستان رفت . رجوع به ت
اشعبلغتنامه دهخدااشعب . [ اَ ع َ ] (اِخ ) طمّاع . نام کسی که در طمع ضرب المثل است . مثال : شمااز اشعب طمّاع گذراندید. (فرهنگ نظام ). مردی از مدینه و مولای عثمان بن عفان بود و طمع بسیار داشت ، بدان سان که به وی مثل میزدند و این امثال درباره ٔ اوست :هو اطمع من اشعب .لاتکن اشعب فتتعب .<b
اشعبلغتنامه دهخدااشعب . [ اَ ع َ ] (ع ص ) تیس اشعب ؛ قچقار که میان دو شاخ آن بعد بسیار بود. ج ، شُعْب . (منتهی الارب ).
اصحبلغتنامه دهخدااصحب . [ اَ ح َ ] (ع ص ) حمار اصحب ؛ خر که رنگش مایل به سرخی باشد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || میگون . (محمودبن عمر ربنجنی ).
اصعبلغتنامه دهخدااصعب . [ اَ ع َ ] (ع ن تف ) دشوارتر. (آنندراج ). مشکل تر و دشوارتر و سخت تر. (ناظم الاطباء). صعب تر. دشخوارتر. مقابل اسهل : یقولون ان الموت صعب علی الفتی مفارقةالاحباب واﷲ اصعب . ؟- امثال :
اصهبلغتنامه دهخدااصهب . [ اَ هََ ] (ع ص ) موی که به سپیدی آن سرخی آمیخته باشد. (منتهی الارب ). شَعر اصهب ؛ موی میگون . (مهذب الاسماء). میگون . (دستوراللغة). موی سرخ به سپیدی آمیخته . (ناظم الاطباء). آنچه سپیدی موی آن بسرخی زند. مؤنث : صَهْباء. ج ، صُهْب . (از اقرب الموارد). شقرة که بسرخی زند
اشهبابلغتنامه دهخدااشهباب .[ اِ هَِ ] (ع مص ) سپیدمو شدن اسب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (زوزنی ). اشهیباب . و رجوع به اشهیباب شود.
اشهبانلغتنامه دهخدااشهبان . [ اَ هََ ] (ع اِ) آن دو سال بی باران که در میان هر دو سال یک سال با باران و سبزه باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). دو سال بی باران که میان آن دو یک سال بارانی و سبزه باشد. دو سال خشکسال که میان آن دو سالی باسبزه باشد. (از اقرب الموارد).
اشهبیلغتنامه دهخدااشهبی . [ اَ هََ ] (اِخ ) ابوابراهیم محمدبن حسین بن صالح بن عرق ان (کذا) اشهب اشهبی بخاری . از محدثان بود. رجوع به انساب سمعانی شود.
اشهبیلغتنامه دهخدااشهبی . [ اَ هََ ] (اِخ ) ابوالمکارم محمدبن عمربن امیرجه بن ابی القاسم بن ابی سهل بن ابی سعید میاد اشهبی . نزیل بلخ بود و به فضل و محفوظات شهرت داشت . ببلاد هند سفر کرد و نواحی و مرزهای خراسان را پیمود. بسیار حدیث سماع کرد و بسفرهای دریایی نیز همت گماشت . مردی ظریف گفتار و ظر
ابوعمرولغتنامه دهخداابوعمرو.[ اَ ع َم ْرْ ] (اِخ ) اشهب بن عبدالعزیزبن داودبن ابراهیم قیسی . فقیه مالکی مصری . رجوع به اشهب ... شود.
زبابلغتنامه دهخدازباب . [ زَ ] (اِخ ) ابن رمیله ٔ شاعر و برادر اشهب است . (منتهی الارب ) (آنندراج ). زباب برادر اشهب است و پدرشان ثور و مادرشان رمیلة است و فرزدق درباره ٔ زباب گوید:دعا دعوة الحبلی زباب و قد رأی بنی فطن هزّوالقنا فتزعزعا.و حافظ زباب را زَبّاب ضبط کرده است . (تاج ا
اشهب ادهملغتنامه دهخدااشهب ادهم . [ اَ هََ ب ِ اَ هََ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب )اسب سیاه خنگ . (مهذب الاسماء). و رجوع به اشهب شود.
اشهب اشقرلغتنامه دهخدااشهب اشقر. [ اَ هََ ب ِ اَ ق َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) اسب سرخ خنگ . (مهذب الاسماء). و رجوع به اشهب شود.
اشهب اشمطلغتنامه دهخدااشهب اشمط. [ اَ هََ ب ِ اَ م َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) از رنگهای اسب است . رجوع به اشهب حدیدی شود. (از صبح الاعشی ج 2 ص 18).
اشهب کافوریلغتنامه دهخدااشهب کافوری . [ اَ هََ ب ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) از رنگهای اسب است ، و آن چنانست که به سپیدی (اسب ) موی سیاه درآمیزد ولی زمینه ٔ بدن آن سپید باشد. (از صبح الاعشی ج 2 ص 18).
اشهب اخضرلغتنامه دهخدااشهب اخضر. [ اَ هََ ب ِ اَ ض َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) اسب سبزخنگ . (مهذب الاسماء). و رجوع به اشهب شود.
بازاﷲ الاشهبلغتنامه دهخدابازاﷲ الاشهب . [ زُل ْ لا هِل ْ اَ هََ ] (اِخ ) لقب عبدالقادر جیلانی بود. رجوع به عبدالقادرو روضات الجنات ص 441 و ریحانة الادب ج 1 ص 135 شود.
ابوالاشهبلغتنامه دهخداابوالاشهب . [ اَبُل ْ اَ هََ ] (ع اِ مرکب ) لبن . شیر. ابوالابیض . (مهذب الاسماء). || باز. (مهذب الاسماء). بازی .
باز اشهبلغتنامه دهخداباز اشهب . [ ] (اِخ ) لقب ابن سریج احمدبن عمر. رجوع به ابن سریج و لغات تاریخیه و جغرافیه ٔ ترکی ج 2 و فوات الوفیات ج 2 و ریحانة الادب ج 1 ص 135</sp