اشنهلغتنامه دهخدااشنه . [ اُ ن َ / ن ِ ] (اِ) عطریست سفید که به درخت بلوط و صنوبر می پیچد و بصورت پوست بنج است لیکن عربی است و بفارسی دواله گویند و لهذا ترکیبی که در آن میکنند د
اشنهلغتنامه دهخدااشنه . [ اُ ن َ / ن ِ ] (اِ) بمعنی اشنان است که بدان رخت و جامه شویند. (برهان ) (آنندراج ). اشنان . (سروری ) (شلیمر) (شعوری ). گیاهیست خوشبو که بعد خوردن طعام ب
اشنهلغتنامه دهخدااشنه . [ ] (اِخ ) اسم دو شهر است در یهودا که اولی بمسافت 16 میل در شمال غربی اورشلیم واقع بوده و دومی بمسافت 16 میل بجنوب غربی آن . (قاموس کتاب مقدس ).
اشنهلغتنامه دهخدااشنه . [ اَ ن َ / ن ِ ] (اِ) اشنا. شنا. آشنا. اشناب . اشناه . شناو : جادویی کردن جادوبچه آسان باشدنبود بطبچه را اشنه ٔ دریا دشوار.انوری .
اشنه ٔ بستانیلغتنامه دهخدااشنه ٔ بستانی . [ اُ ن َ / ن ِ ی ِ ب ُ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) شیبه . (دزی ج 1 ص 25). مستند دزی مفردات ابن البیطار در ذیل کلمه ٔ شیبه است ، در متن عربی مفردات
اشنهیلغتنامه دهخدااشنهی . [ اُ ن ُ ] (اِخ ) عبدالعزیزبن علی اشنهی (منسوب به اشنه یا اشنویه ) شافعی . از فقیهان بودو فقه را نزد ابواسحاق ابراهیم بن علی فیروزآبادی بیاموخت و از ابو
اشنهیلغتنامه دهخدااشنهی . [ اُ ن ُ ] (ص نسبی ) منسوب به اشنه شهر معروف آذربایجان نزدیک ارومیه که آنرا اشنو و اشنویه نیز نوشته اند. (حاشیه ٔ شدالازار ص 308). و رجوع به انساب سمعان
اشنه ٔ بستانیلغتنامه دهخدااشنه ٔ بستانی . [ اُ ن َ / ن ِ ی ِ ب ُ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) شیبه . (دزی ج 1 ص 25). مستند دزی مفردات ابن البیطار در ذیل کلمه ٔ شیبه است ، در متن عربی مفردات
اشنهیلغتنامه دهخدااشنهی . [ اُ ن ُ ] (اِخ ) عبدالعزیزبن علی اشنهی (منسوب به اشنه یا اشنویه ) شافعی . از فقیهان بودو فقه را نزد ابواسحاق ابراهیم بن علی فیروزآبادی بیاموخت و از ابو
اشنهیلغتنامه دهخدااشنهی . [ اُ ن ُ ] (ص نسبی ) منسوب به اشنه شهر معروف آذربایجان نزدیک ارومیه که آنرا اشنو و اشنویه نیز نوشته اند. (حاشیه ٔ شدالازار ص 308). و رجوع به انساب سمعان
