اشلةلغتنامه دهخدااشلة. [ اَ ش ِل ْ ل َ ] (ع اِ) ج ِ شَلیل . (تاج العروس ) (منتهی الارب ). ج ِ شَلیل ،بمعنی جامه ای که زیر زره در بر کنند، و زره کوتاه در زیر زره بزرگ عام . (آنند
شلیللغتنامه دهخداشلیل . [ ش َ ] (ع اِ) پلاسی از پشم یا موی که بر کیمخت شتر پس پالان پوشند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). شال و کفل پوش اسب . (از
شولیلغتنامه دهخداشولی . (اِ) شله . طعامی است . (فرهنگ فارسی معین ). آش روانی که از آرد پزند. ماده ٔ این لفظ با شل و شله یکی است . (فرهنگ نظام ). رجوع به شله شود.