اشرازلغتنامه دهخدااشراز. [ اِ ] (ع مص ) در سختی و ناپسندی انداختن کسی را. یقال : اشرزه اﷲ؛ ای القاه فی مکروه لایخرج منه . (منتهی الارب ). اشرز اﷲ فلاناً؛ اوقعه فی شدة و مهلکة لای
اشراعلغتنامه دهخدااشراع . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ شَرَعَة، بمعنی صُفّه ٔ مسقف و پوشیده . (منتهی الارب ). || ج ِ شَرَعَة، بمعنی سفینه . (از اقرب الموارد).
اشراعلغتنامه دهخدااشراع . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ شَرَعَة، بمعنی صُفّه ٔ مسقف و پوشیده . (منتهی الارب ). || ج ِ شَرَعَة، بمعنی سفینه . (از اقرب الموارد).
