اشرارلغتنامه دهخدااشرار. [ اَ ] (ع ص ،اِ) ج ِ شَریر. (دهار) (آنندراج ). بدان : پس ره راستان و نیکان روکه جهان پر خسان و اشرار است . ناصرخسرو.تو ملتفت مشو به عدو زآنکه خود فلک تدب
اشرارلغتنامه دهخدااشرار. [ اِ ] (ع مص )به بدی منسوب کردن کسی را. (منتهی الارب ). نسبت کردن با شر. (تاج المصادر بیهقی ). نسبت کردن کسی را به شر. || پیدا کردن . (منتهی الارب ). آشک
اشرارةلغتنامه دهخدااشرارة. [ اِ رَ ] (ع اِ) گوشت پاره ٔ خشک . || زنبیل برگ خرما که بر روی آن پینو را خشک کنند و هرچه بر وی گوشت و پینو و مانند آنرا خشک کنند. (منتهی الارب ). آنچه
اشرارةلغتنامه دهخدااشرارة. [ اِ رَ ] (ع اِ) گوشت پاره ٔ خشک . || زنبیل برگ خرما که بر روی آن پینو را خشک کنند و هرچه بر وی گوشت و پینو و مانند آنرا خشک کنند. (منتهی الارب ). آنچه
شرارلغتنامه دهخداشرار. [ ش ِ / ش َ ] (از ع ، اِ) مخفف اشرار. || ج ِ شریر بر خلاف قیاس : سحر و ضد سحر را بی اختیارزین دو آموزند نیکان و شرار.مولوی .
بازپس راندنلغتنامه دهخدابازپس راندن . [ پ َ دَ ] (مص مرکب ) بعقب راندن : ز اشرار مشتی بازپس ، رانده بکین او نفس پیکانْش چون پر مگس ، در چشم اشرار آمده .خاقانی .