اسمریلغتنامه دهخدااسمری . [ اَ م َ ] (حامص ) اسمر بودن . گندمگون بودن . تیره رنگ بودن : مه قدم و فلک ردا وز تف آفتاب و ره چهره چو ماه منخسف یافته رنگ اسمری .خاقانی (دیوان چ سجادی ص 422).
پاشیمرلغتنامه دهخداپاشیمر. [ م ِ ] (اِخ ) ژرژ. نویسنده ٔ بیزانسی . مولد بسال 1242م . (639هَ . ق .) در نیسه و وفات در سنه ٔ 1310م . (709 هَ . ق .). کتاب تاریخ ا
اسمرلغتنامه دهخدااسمر. [ اَ م َ ] (ع ص ، اِ) مؤنث : سَمراء. ج ، سُمر. گندمگون و سیاه چرده . سبزه [ : کرمانیان ] مردمانی اند اسمر. (حدود العالم ص 126). این مردمان [ مردمان ناحیت مغرب ] سیاهند و اسمر. (حدود العالم ص <span class="hl" dir
اسمردیکشنری عربی به فارسیقهوه اي , خرمايي , سرخ کردن , برشته کردن , قهوه اي کردن , سبزه , داراي موي مشکي يا خرمايي , مايل به قهوه اي يا خرمايي
حجر عراقیلغتنامه دهخداحجر عراقی . [ ح َ ج َ رِ ع ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) رجوع به حجرالمحک شود. این سنگ در نهرفاسیوس یافت شود برنگ اسمری سیر، بطعم زعفران ، مصمت و ثقیل است . درد کلیه را نافع باشد و قی بازدارد.
منخسفلغتنامه دهخدامنخسف . [ م ُ خ َ س ِ ] (از ع ص ) ماه گرفته . (ناظم الاطباء) (یادداشت مرحوم دهخدا) : ماه نو منخسف در گلوی فاخته است طوطیکان با حدیث قمریکان با انین . منوچهری .من شدم عاشق بر آن خورشیدروی کابروان دارد هلال منخسف