اسفاءلغتنامه دهخدااسفاء. [ اِ ] (ع مص ) نقل کردن خاک : اسفی فلان . || بردن باد خاک را. || افکندن گیاه بهمی خار را. || استر شتابرو را گرفتن و اختیار کردن . (منتهی الارب ). || بران
اصفاءلغتنامه دهخدااصفاء. [ اَ ] (ع اِ) جج ِ صَفاة. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ج ِ صَفا.جج ِ صَفاة. (از اقرب الموارد). رجوع به صفاة شود.
اصفاءلغتنامه دهخدااصفاء. [ اِ ] (ع مص ) اصفاء فلان بکذا؛ برگزیدن وی را و اختصاص دادن او را بدان . (از اقرب الموارد). اصفاء فلان بر؛ اختیاراو به چیزی . اختیار کردن کسی را بر کسی .
عسفاءلغتنامه دهخداعسفاء. [ ع ُ س َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ عَسیف . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به عسیف شود.
مسفیلغتنامه دهخدامسفی . [م ُ ] (ع ص ) نعت فاعلی از اسفاء. رجوع به اسفاء شود. || رجل مسفی ؛ نمام . سخن چین . || باد خاک برداشته . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
اسیفلغتنامه دهخدااسیف . [ اَ ] (ع ص ) اسیر. || پیر فانی . || خشمگین . || اندوهناک . زود اندوهگین شونده . رقیق القلب . اندوهگین . || مزدور. بنده . || آنکه گاهی فربه نشود. ج ، اُس
درشت شدنلغتنامه دهخدادرشت شدن . [ دُ رُ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) زبر شدن . خشن شدن . مقابل نرم و لطیف شدن ، چون : درشت شدن دست از کار. (یادداشت مرحوم دهخدا) : وَاندر گلوش تلخ چو حنظل شود
لاغرلغتنامه دهخدالاغر. [ غ َ ] (ص ) مقابل فربه . نزار. باریک . باریک اندام . اَعجف . بات ّ. ابضع. تاک ّ. خجیف . خاسف . خل ّ. رجیع. دانق . رزیح . زک ّ. ساهمة. (شتر...) سودالبطون
