استیحاءلغتنامه دهخدااستیحاء. [ اِ ] (ع مص ) جنبانیدن . (منتهی الارب ): استوحاه ؛ حرکه . (قطر المحیط). || بفرستادن خواستن کسی را. || دریافتن خواستن . || فریاد خواستن . یقال : استوحی
استحاءلغتنامه دهخدااستحاء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) ستردن موی . (منتهی الارب ). || شرم داشتن از کسی . استحیاء.
استحیاءلغتنامه دهخدااستحیاء. [ اِ ت ِح ْ ] (ع مص ) شرم داشتن . (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ). باک داشتن . حیا داشتن . شرمندگی . خجلت . خجل . شرم . حیا کردن . استحاء.
استیباءلغتنامه دهخدااستیباء. [ اِ ] (ع مص ) گران و ناگوار شدن طعام . || وبارسیده و مرگامرگی ناک یافتن جایی را. (منتهی الارب ). وباناک و مهلک یافتن جای را. ناخوش آمدن هوا.
استحاءلغتنامه دهخدااستحاء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) ستردن موی . (منتهی الارب ). || شرم داشتن از کسی . استحیاء.
استحیاءلغتنامه دهخدااستحیاء. [ اِ ت ِح ْ ] (ع مص ) شرم داشتن . (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ). باک داشتن . حیا داشتن . شرمندگی . خجلت . خجل . شرم . حیا کردن . استحاء.
استیباءلغتنامه دهخدااستیباء. [ اِ ] (ع مص ) گران و ناگوار شدن طعام . || وبارسیده و مرگامرگی ناک یافتن جایی را. (منتهی الارب ). وباناک و مهلک یافتن جای را. ناخوش آمدن هوا.
استیآءلغتنامه دهخدااستیآء. [ اِ تی ] (ع مص ) استیئاء. وعده خواستن .(منتهی الارب ): استؤاه ؛ استوعده . (اقرب الموارد).