استفراخلغتنامه دهخدااستفراخ . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) برای جوجه آوردن جا گرفتن کبوتر و مرغ و جز آن . جهت چوزه جا گرفتن کبوتر و جز آن . (منتهی الارب ). || فراگرفتن کبوتر ازبهر بچه . (تاج
استفراغگویش اصفهانی تکیه ای: veriǰi طاری: kand طامه ای: qey طرقی: qey / qesyun کشه ای: estefrâq نطنزی: qey
استفراغ کردنگویش اصفهانی تکیه ای: qesiyun bekeri طاری: kand bomeyan طامه ای: qe: kardan طرقی: qey kardmun کشه ای: qey kardmun نطنزی: qey kardan
مستفرخلغتنامه دهخدامستفرخ . [ م ُ ت َ رِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از استفراخ . بیرون آوردن دارنده جهت چوزه . (از منتهی الارب ). کبوتری که جهت چوزه ٔ خود جامی گیرد. (ناظم الاطباء). کسی ک