استانهلغتنامه دهخدااستانه . [ اَ ن َ / ن ِ ] (اِ) به معنی استان است که جای خواب و آرامگاه باشد. (برهان ) (جهانگیری ) : گوئی از توبه بسازم خانه ای در زمستان باشدم استانه ای . مولو
استانهلغتنامه دهخدااستانه . [ اِ ن َ ] (اِخ ) ناحیه ای بخراسان و یاقوت گوید گمان برم از نواحی بلخ است . (معجم البلدان ).
آستانهفرهنگ مترادف و متضاد۱. آستان، بارگاه، پیشگاه، جناب، حضرت، درگاه، عتبه، محضر، وصید ۲. آغاز، مقدمه
آستانهلغتنامه دهخداآستانه . [ ن َ ] (اِخ ) نام محلی در راه لاهیجان و رشت میان بازگوراب و گورکا، در 561400گزی طهران . مشهد سیّد جلال الدین اشرف بن موسی الکاظم . || نام قریه ای بدام
آستانهلغتنامه دهخداآستانه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) آستان . حضرت . جناب . عتبه . ساحت . وصید. فناء. درگاه . کریاس . سدّه . گذرگاه . کفش کن . اَستانه : بهشت آئین سرائی را بپرداخت ز هرگو
آستانة در (درگاهی)گویش اصفهانی تکیه ای: bargâh طاری: pâšnabar طامه ای: âssune-ye bar طرقی: âssâna-ye bar کشه ای: kelâf-e bar نطنزی: pâšneber
استانه سرایلغتنامه دهخدااستانه سرای . [ اَ ن َ س َ ] (اِخ ) موضعی در آمل قدیم که آنرا ماته میگفتند. (سفرنامه ٔ مازندران و استراباد رابینو ص 33 بخش انگلیسی ).
آستانة در (درگاه)گویش خلخالاَسکِستانی: âstâna/ səft دِروی: âssâna/ səft شالی: səft کَجَلی: âstâna کَرنَقی: bara bən کَرینی: səft کُلوری: səft گیلَوانی: səft لِردی: səft