استآسةلغتنامه دهخدااستآسة. [ اِ ت ِ س َ ] (ع مص ) عوض خواستن . || مدد خواستن . (منتهی الارب ). استعانت . (قطر المحیط).
آستانة در (درگاهی)گویش اصفهانی تکیه ای: bargâh طاری: pâšnabar طامه ای: âssune-ye bar طرقی: âssâna-ye bar کشه ای: kelâf-e bar نطنزی: pâšneber
استأهلدیکشنری عربی به فارسیاستحقاق داشت (پيدا كرد) , شايسته بود , شايستگى پيدا كرد , صلاحيت داشت , مستحقّ (مستوجب) شد