پایلغتنامه دهخداپای . (اِ) پا باشد و بعربی رِجل خوانند. (برهان ). قدم : زکین تند گشت و برآمد ز جای ببالای جنگی درآورد پای . فردوسی .وز آن پس چنین گفت با رهنمای که اورا هم اکنون
نشستنلغتنامه دهخدانشستن . [ ن ِ ش َ / ش ِ ت َ ] (مص ) پارسی باستان : نی هد ، متعدی : نی یه شادیم ، اوستا: نی + هد ، نی شیذئیتی (نشستن )، متعدی : نی شاذیوئیش ، پهلوی : نَ (َیَ) شس
هبنقعةلغتنامه دهخداهبنقعة. [ هََ ب َ ق َ ع َ ] (ع مص ) بر پی پاشنه ٔ پای نشستن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (معجم متن اللغة). || هر دو پای از هم باز داشته و شکم
اضطفانلغتنامه دهخدااضطفان . [ اِ طِ ] (ع مص ) از پای خود دنباله ٔخود را زدن ، یقال : اضطفن ؛ ای ضرب بقدمه مؤخر نفسه .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). پشت پای خود به نشستن گاه کسی ف
فرشطةلغتنامه دهخدافرشطة. [ ف َ ش َ طَ ] (ع مص ) پای از پای گشاده ودور نهاده نشستن . || به زمین چسبانیدن سرین و تکیه ساختن هر دو ساق را. || به یک جانب گذاشتن هر دو پای را در سواری
