پوی پویلغتنامه دهخداپوی پوی . (ق مرکب ) مبالغه در آمدن و رفتن یعنی تند تند و دوان دوان . (آنندراج ) : بره گیو را دید پژمرده روی همی آمد آسیمه و پوی پوی . فردوسی .نبد راه بر کوه از
دیده بانلغتنامه دهخدادیده بان . [ دی دَ / دِ ] (اِ مرکب ) (مرکب از دید + ه + بان ). دیده . دیدبان . بمعنی دیدبان که بعربی ربیئه خوانند. (برهان ). دیده دار. (برهان ) (جهانگیری ). جمع
جست و جویلغتنامه دهخداجست و جوی . [ ج ُ ت ُ ] (ترکیب عطفی ، اِمص مرکب ) طلب . کاوش .پژوهش . جستجو. رجوع به کلمه ٔ اخیر شود : ز نام تو کردم بسی جست و جوی نگفتند نامت تو با من بگوی . ف
پویفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. = پوییدن۲. پوینده (در ترکیب با کلمات دیگر): راه‌پوی، گرگ‌پوی.۳. (اسم مصدر) پوییدن. پوی‌پوی: ‹پویاپوی، پویه‌پوی› [قدیمی] دوان‌دوان: ◻︎ نبد راه بر کوه از هیچ ر
رنگ آمیختنلغتنامه دهخدارنگ آمیختن . [ رَ ت َ ] (مص مرکب ) آمیختن رنگهای گوناگون بهم . چند رنگ مختلف را بهم درآمیختن . رجوع به رنگ و رنگ آمیز و رنگ آمیزی شود. || حیله کردن . نیرنگ زدن