ازلعبابلغتنامه دهخداازلعباب . [ اِ ل ِ ] (ع مص ) ازلعباب سحاب ؛کثیف شدن ابر. (منتهی الارب ). || ازلعباب سیل ؛ بسیار شدن توجبه و تدافع کردن . (منتهی الارب ): ازلعب السیل ؛ کثر و تدا
ازلغبابلغتنامه دهخداازلغباب . [ اِ ل ِ ] (ع مص ) روئیدن موی بعد ستردن . (منتهی الارب ). دراز شدن موی . (زوزنی ). || ازلغباب فَرْخ ؛ برآمدن پر جوجه . برآمدن پر چوزه . (منتهی الارب )
اجلعبابلغتنامه دهخدااجلعباب . [ اِ ل ِ ] (ع مص ) دراز خفتن . (منتهی الارب ). بپهلو خفتن . (زوزنی ). || تیز رفتن . نیک رفتن . || بسیار شدن . || پراکنده شدن . (زوزنی ) (منتهی الارب )
ازلغبابلغتنامه دهخداازلغباب . [ اِ ل ِ ] (ع مص ) روئیدن موی بعد ستردن . (منتهی الارب ). دراز شدن موی . (زوزنی ). || ازلغباب فَرْخ ؛ برآمدن پر جوجه . برآمدن پر چوزه . (منتهی الارب )
اجلعبابلغتنامه دهخدااجلعباب . [ اِ ل ِ ] (ع مص ) دراز خفتن . (منتهی الارب ). بپهلو خفتن . (زوزنی ). || تیز رفتن . نیک رفتن . || بسیار شدن . || پراکنده شدن . (زوزنی ) (منتهی الارب )
دراز خفتنلغتنامه دهخدادراز خفتن . [ دِ خ ُ ت َ ] (مص مرکب ) دراز کشیدن . به پشت خفتن . استلقاء. اِجلعباب . (منتهی الارب ).
مبیضیلغتنامه دهخدامبیضی . [ م ُ ب َی ْ ی ِ ] (اِخ ) نام طایفه ای است از شیعه که لوای آنان برخلاف لوای بنی عباس سفید بود و جمعی از اینان در حوالی بخارا به این نام موسومند. (از الا
سمائیلغتنامه دهخداسمائی . [ س َ ] (اِخ ) محمودبن علی سمایی مروزی [ از ملازمان دربار سلطان سنجر] که سمای فضل در جبین او مبین بود و سخن او عظیم محکم و متین . آسمان نژه را نثار نشر