ازبلغتنامه دهخداازب . [ اَ ] (ع مص ) جاری شدن آب : ازب الماء. || نشخوار نکردن : ازبت الابل . || سخت شدن : ازب الشی ُٔ. (منتهی الارب ).
ازبلغتنامه دهخداازب . [ اَ زَب ب ] (ع ص ) بسیار موی ابرو. (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). آنکه موی ابرو بسیار دارد.(مهذب الاسماء). بسیارموی از مردم و شتر. درازموی . مؤنث : زَبّ
اذبلغتنامه دهخدااذب . [ اَ ذَب ب ] (ع ص ، اِ) گاو دشتی . || مرد دراز یا عام است . || شتر ماده ٔ کلانسال . (منتهی الارب ).
ازبابلغتنامه دهخداازباب . [ اِ ] (ع مص ) نزدیک بفروشدن آفتاب . قریب بغروب کردن آفتاب : ازبت الشمس . || مویز کردن انگور را: اَزَب َّ العنب . (منتهی الارب ).
ازبیوسلغتنامه دهخداازبیوس . [ اُ زِ ] (اِخ ) رجوع به اُزِب و فهرست فرهنگ ایران باستان تألیف پورداود و فهرست یسنا تألیف پورداود شود.
