ارنبلغتنامه دهخداارنب . [ اَ ن َ ] (ع اِ) خرگوش . (صراح ) (غیاث ). توشقان . دوشان . خرگوش نر یا خرگوش ماده . و یا خرگوش ماده را ارنب و نر را خزز گویند. (منتهی الارب ). ج ، اَرانِب ، اَران . (منتهی الارب ). ارنب بالیونانیة لاغوس و اللطینیة لابره و العربیة خزز و البربریة بابرزست و السریانیة أر
ارنبلغتنامه دهخداارنب . [ اَ ن َ ] (ع اِ) نامی از نامهای زنان عرب . (منتهی الارب ) (شمس اللغات ) (آنندراج ).
ارنبلغتنامه دهخداارنب . [ اَ ن َ ](اِخ ) صورتی فلکی از صورجنوب و آنرا بر مثال خرگوش توهم کرده اند و کواکب آن دوازده است . (جهان دانش ). نام صورت چهارم از چهارده صورت فلکی جنوبی . (مفاتیح ). و آن در زیر پای جبار است و چهار ستاره ٔ عرش الجوزا و ستاره ٔ ارنب در همین صورت است و آنرا بفارسی خرگوش
ارنبفرهنگ فارسی عمید۱. (نجوم) از صورت‌های فلکی نیمکرۀ جنوبی، شامل ۱۲ ستاره.۲. (زیست‌شناسی) [قدیمی] = خرگوش
اَرنبLepus, Lep, Hareواژه‌های مصوب فرهنگستانصورت فلکی واقع در نیمکرۀ جنوبی آسمان و در همسایگی جنوبی صورت جبار که به شکل خرگوش تصور می‌شود
ارنب الحنفیةلغتنامه دهخداارنب الحنفیة. [اَ ن َ بُل ْ ح َ ن َ فی ی َ ] (اِخ ) زوجه ٔ قتادةبن مغرب که چون پسری نزاد، قتادة او را طلاق گفت . رجوع بعیون الاخبار چ قاهره سال 1349 ج 4 ص 126 حاشیه ٔ <span c
ارنب بحریلغتنامه دهخداارنب بحری . [ اَ ن َ ب ِ ب َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) حیوانی است صدفی شکل مایل بسرخی و مابین اجزاء او چیزی سبز مانند برگ اشنان و سر او در صلابت مثل سنگ و آن سم ّ قتال و در نهایت حرارت و احراق است و ضماد کوبیده ٔ او بتنهائی و با تخم انجره سترنده ٔ موی و همچنین طلاء روغن طبیخ
ارنب بریلغتنامه دهخداارنب بری . [ اَ ن َ ب ِ ب َرْ ری ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بفارسی خرگوش نامند و بعربی خُزَز گویند و ارنب معرب از ارنبا سریانی است و آن حیوانیست معروف و گویند مثل زنان حایض شود و منقلب میگردد نراو بمادگی و بالعکس و بهترین او سفید است . در اول سیم گرم و در دوم رطب و گویند خشک ا
ارنب رومیلغتنامه دهخداارنب رومی . [ اَ ن َ ب ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خوک هندی . خوکچه . قسمی از پستانداران قارِض .
ارنبرلغتنامه دهخداارنبر. [ ] (اِخ ) موضعی است قرب توخته (ماوراءالنهر). و نسخه بدل آن در حبیب السیر ((اریر)) است . (حبیب السیر جزو 3 از ج 3 ص 318).
ارنبژلغتنامه دهخداارنبژ. [ اَ ن َ ب ِ ] (اِ) بقم باشد و آنرا ترخون و تبرخون نیز گویند و به تازی طبرخون خوانند. (فرهنگ رشیدی ). و رجوع به ارنبیز شود.
ارنبویلغتنامه دهخداارنبوی . [ اَ رَم ْ ب ُ وی ی ] (ص نسبی ) سمعانی گوید این نسبت را در تاریخ نیشابور حاکم در طبقه ٔ اخیره دیده ام و گمان برم منسوب ببعض قرای نیشابور است و ابوعبداﷲ محمدبن ابراهیم بن نصر ارنبوی است . (انساب سمعانی ). و ظاهراً ارنبوی ، منسوب به ارنبویه قریه ای به ری باشد. رجوع به
ارنب الحنفیةلغتنامه دهخداارنب الحنفیة. [اَ ن َ بُل ْ ح َ ن َ فی ی َ ] (اِخ ) زوجه ٔ قتادةبن مغرب که چون پسری نزاد، قتادة او را طلاق گفت . رجوع بعیون الاخبار چ قاهره سال 1349 ج 4 ص 126 حاشیه ٔ <span c
ارنب بحریلغتنامه دهخداارنب بحری . [ اَ ن َ ب ِ ب َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) حیوانی است صدفی شکل مایل بسرخی و مابین اجزاء او چیزی سبز مانند برگ اشنان و سر او در صلابت مثل سنگ و آن سم ّ قتال و در نهایت حرارت و احراق است و ضماد کوبیده ٔ او بتنهائی و با تخم انجره سترنده ٔ موی و همچنین طلاء روغن طبیخ
ارنب بریلغتنامه دهخداارنب بری . [ اَ ن َ ب ِ ب َرْ ری ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بفارسی خرگوش نامند و بعربی خُزَز گویند و ارنب معرب از ارنبا سریانی است و آن حیوانیست معروف و گویند مثل زنان حایض شود و منقلب میگردد نراو بمادگی و بالعکس و بهترین او سفید است . در اول سیم گرم و در دوم رطب و گویند خشک ا
ارنب رومیلغتنامه دهخداارنب رومی . [ اَ ن َ ب ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خوک هندی . خوکچه . قسمی از پستانداران قارِض .
ارنب و القلولیلغتنامه دهخداارنب و القلولی . [ اَ ن َ ب ُ وَل ْ ق َ ل َ لا ] (اِخ ) (الَ ....) از صور فلکیه ٔ شمالی ،واقع بین دجاجة و فرس اول و دلفین و سهم و شلیاق .
دم الارنبلغتنامه دهخدادم الارنب . [ دَ مُل ْ اَ ن َ ] (ع اِ مرکب ) به پارسی خون خرگوش است . (از اختیارات بدیعی ) (از تحفه ٔ حکیم مؤمن ).
حماض الارنبلغتنامه دهخداحماض الارنب . [ ح ُم ْ ما ضُل ْ اَ ن َ ] (ع اِمرکب ) کشوت . کشوث . اکشوت . (یادداشت مرحوم دهخدا).
کف الارنبلغتنامه دهخداکف الارنب . [ ک َف ْ فُل ْ اَ ن َ ] (ع اِ مرکب ) کف الذئب . عرطنیثا. (از فهرست مخزن الادویه ). جنطیانا. (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). رجوع به جنطیانا شود.
آذان الارنبلغتنامه دهخداآذان الارنب . [ نُل ْ اَ ن َ ] (ع اِ مرکب ) اُذُن الارنب . گیاهی است برگش شبیه و پهن تر از برگ بارتنگ و آن نوعی از بارتنگ یعنی لسان الحمل است و آن را آذان الشّاة و آذان الغزال نیز گویند و بلغت بربری لصیقی خوانند، و بعضی گویند آذان الارنب خرگوشک فارسی است . و نیز گفته اند گیاه
اذن الارنبلغتنامه دهخدااذن الارنب . [ اُ ذُ نُل ْ اَ ن َ ] (ع اِ مرکب ) خرگوشک . لصف . (منتهی الارب ). لصیقی . آذان الغزال . آذان الشاة. آذان الأرنب . رجوع به آذان الارنب شود.