لغتنامه دهخدا
ارفاؤس . [ اُ ئو ] (اِخ ) ارفه . شاعر و موسیقی دان از مردم تراکیه . بقولی فرزند اُآگر پادشاه و بقول دیگر پسر افولون و پری مسماة به کالّیُپ . وی بوسیله ٔ آوازهای خود، حیوانات و نباتات و صخره ها را مسحور میکرد. و در سفر آرگنوت ها شرکت کرد و پس از مراجعت به تراکیه ، با پری مسما