اذخرلغتنامه دهخدااذخر. [ اِ خ ِ ] (ع اِ) گیاهی است خوشبوی که آنرا کوم خوانند. (منتهی الارب ). دوائی است . (نزهةالقلوب ). دو گونه است : عرابی است و مرغزاری . عرابی سرخ بود و بوی
اذخرفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهگیاهی باتلاقی و علفی با شاخه‌های باریک، شکوفه‌های سفید، ریشۀ ستبر، و برگ‌های ریز سرخ یا زرد؛ گورگیاه.
سجوسلغتنامه دهخداسجوس . [ س َ ] (اِ) بلغت رومی اذخر است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ) (منتهی الارب ) (آنندراج ). رجوع به اذخر شود.
فقاحلغتنامه دهخدافقاح . [ ف ُق ْ قا ] (ع اِ) شکوفه ٔ اذخر. (منتهی الارب ). || شکوفه ٔ گیاه هرچه باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || (ص ) زن نیکوروی و خوب صورت . (منتهی ال
اذاخرلغتنامه دهخدااذاخر. [ اَ خ ِ ] (ع اِ) ج ِ اِذخر. || جمعالجمعگونه ای ، یقال : ذُخْر و اَذْخُر واَذاخِر، نحو اَرْهُط و اَراهِط. (معجم البلدان ).