اخنثلغتنامه دهخدااخنث . [ اَ ن َ ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی از خَنَث . مخنث تر.- امثال : اَخنث من دَلال ؛ و دلال مخنثی معروف است از مردم مدینه معاصر آل مروان . اخنث من طُوَیس . ا
اخنسلغتنامه دهخدااخنس . [ اَ ن َ ] (اِخ ) ابن شریق . و او اُبی بن شریق بن عمروبن وهب بن علاج بن ابی سلمةبن عبدالعزی بن نمیره ٔ ثقفی است . مؤلف قاموس الاعلام آرد: یکی از شعرای ج
اخنسلغتنامه دهخدااخنس . [ اَ ن َ ] (اِخ ) ابن شهاب بن شریق بن ثمامةبن ارقم بن عدی بن معاویةبن عمروبن غنم بن تغلب . صواب آنست که وی از صحابه نبود و اخنسی که از صحابه ٔ رسول (ص )
اخنسلغتنامه دهخدااخنس . [ اَ ن َ ] (اِخ ) ابن قیس . رئیس فرقه ای از خوارج معروف به اخنسیه . (قاموس الاعلام ).
طویسلغتنامه دهخداطویس . [ طُ وَ ] (اِخ ) عیسی بن عبداﷲ مکنی به ابوعبدالنعیم . مردی ظریف و عالم به تاریخ مدینه و انساب مردم آن بوده و دف نیکو می نواخت و از مشهورترین علماء فن غنا