اخنثلغتنامه دهخدااخنث . [ اَ ن َ ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی از خَنَث . مخنث تر.- امثال : اَخنث من دَلال ؛ و دلال مخنثی معروف است از مردم مدینه معاصر آل مروان . اخنث من طُوَیس . ا
اخنسلغتنامه دهخدااخنس . [ اَ ن َ ] (اِخ ) ابن شریق . و او اُبی بن شریق بن عمروبن وهب بن علاج بن ابی سلمةبن عبدالعزی بن نمیره ٔ ثقفی است . مؤلف قاموس الاعلام آرد: یکی از شعرای ج
اخنسلغتنامه دهخدااخنس . [ اَ ن َ ] (اِخ ) ابن شهاب بن شریق بن ثمامةبن ارقم بن عدی بن معاویةبن عمروبن غنم بن تغلب . صواب آنست که وی از صحابه نبود و اخنسی که از صحابه ٔ رسول (ص )
اخنسلغتنامه دهخدااخنس . [ اَ ن َ ] (اِخ ) ابن قیس . رئیس فرقه ای از خوارج معروف به اخنسیه . (قاموس الاعلام ).
اخبثلغتنامه دهخدااخبث . [ اَ ب َ ] (ع ن تف ) خبیث تر. گنده تر. پلیدتر. (مهذب الاسماء).- امثال : اخبث من ثعلب . اخبث من ذیب الخمر . اخبث من ذیب الغضا. اخبث من ضب .و رجوع به مج
اخبثانلغتنامه دهخدااخبثان . [ اَ ب َ ] (ع اِ) (بصیغه ٔ تثنیه ) گنده دهنی و بیخوابی . || بی خوابی و بیقراری . || بول و غائط. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ).
اخثاءلغتنامه دهخدااخثاء. [ ] (اِخ ) یاقوت گوید این کلمه لقب است و اسم او ندانم و کسی را که از او یادی کرده باشد نیافتم جز آنچه ابوبکر المبرمان ، در کتاب خود، فی نکت کتاب سیبویه ،
طویسلغتنامه دهخداطویس . [ طُ وَ ] (اِخ ) عیسی بن عبداﷲ مکنی به ابوعبدالنعیم . مردی ظریف و عالم به تاریخ مدینه و انساب مردم آن بوده و دف نیکو می نواخت و از مشهورترین علماء فن غنا
اخبثلغتنامه دهخدااخبث . [ اَ ب َ ] (ع ن تف ) خبیث تر. گنده تر. پلیدتر. (مهذب الاسماء).- امثال : اخبث من ثعلب . اخبث من ذیب الخمر . اخبث من ذیب الغضا. اخبث من ضب .و رجوع به مج
اخبثانلغتنامه دهخدااخبثان . [ اَ ب َ ] (ع اِ) (بصیغه ٔ تثنیه ) گنده دهنی و بیخوابی . || بی خوابی و بیقراری . || بول و غائط. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ).