اختر سعدلغتنامه دهخدااختر سعد. [ اَ ت َ رِ س َ ] (ترکیب وصفی ) ستاره ای که آثار فرخنده و خجسته دارد. ستاره ٔ سعد. اختر نیک . مقابل اختر نحس .
اخترلغتنامه دهخدااختر. [ اَ ت َ ] (اِ) قسمی گل : امیدکام یافتن از روزگار مافکر گلاب از گل اختر کشیدن است .کلیم .
اخترلغتنامه دهخدااختر. [ اَ ت َ ] (اِ) جرم فلکی . یکی ازاجرام آسمانی . ستاره ٔ سیار. کوکب . نجم : اخترانند آسمانشان جایگاه هفت تابنده روان در دو و داه . رودکی .ز گردنده هفت اختر
اختر نیکلغتنامه دهخدااختر نیک . [ اَ ت َ رِ ] (ترکیب وصفی ) اختر سعد : وگر یار باشد خداوند هوردهد مر مرا اختر نیک زور. فردوسی .- اختر نیک گرفتن ؛ تفأل .
نیک اخترلغتنامه دهخدانیک اختر. [ اَ ت َ ] (ص مرکب ) نیک بخت . سعید. (آنندراج ). بختیار. خوش طالع. باسعادت . (ناظم الاطباء). خوشبخت . خوش اقبال : چنان شهریاری خداوند تخت جهاندار نیک
گوهرزایلغتنامه دهخداگوهرزای . [ گ َ / گُو هََ ] (نف مرکب ) آنکه گوهر زاید. گوهرزاینده . گوهرخیز. که گوهر برآورد : نگویمت چو زبان آوران رنگ آمیزکه ابر مشک فشانی و بحر گوهرزای . سعدی
منعطفلغتنامه دهخدامنعطف . [ م ُ ع َ طِ ] (ع ص ) خم گیرنده . (غیاث ) (آنندراج ) (از منتهی الارب ). خمیده و خم گرفته و دولاشده . (ناظم الاطباء). || برگردنده . (غیاث ) (آنندراج ).-