احمیلغتنامه دهخدااحمی . [ اَ ما ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی از حمایت .- امثال : احمی من اِست النمر . احمی من انف الأسد . احمی من مجیرالجراد .رجوع به مجمعالامثال میدانی شود.
احمیماءلغتنامه دهخدااحمیماء. [ اِ ](ع مص ) سیاه شدن ، چنانکه شب و اَبر. || سیاه شدن حدقه . (زوزنی ). || اَحم گردیدن .
احمیماءلغتنامه دهخدااحمیماء. [ اِ ](ع مص ) سیاه شدن ، چنانکه شب و اَبر. || سیاه شدن حدقه . (زوزنی ). || اَحم گردیدن .
حارثلغتنامه دهخداحارث . [ رِ ] (اِخ ) ابن غزوان . یکی از بنی زیدبن عمروبن غنم بن تغلب ،معروف به نابغه ٔ تغلبی . او راست :هجرت أمامة هجراً طویلاوما کان هجرک الاحمیلاعلی غیر بغض