احتکار

'ehtekār

معنی

۱. گردآوردن چیزی بیش از اندازۀ نیاز؛ انبار کردن.
۲. (اقتصاد) انبار کردن کالا به قصد گران فروختن.

جست‌وجوی دقیق

احتکار

لغت‌نامه دهخدا

احتکار. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) غله اندوختن گران فروختن را بگاه گرانی . غله نگاه داشتن تا بگرانی بفروشد. (منتهی الارب ). غله به نیت گرانی جمع کردن .(غیاث ). غله داشتن امید تنگی را. (تاج المصادر). حکر. تحکر. انبار کردن . احتکار، نگاهداری طعام و خوراک است بجهت گران شدن و قحط شدن . (

احتکار

دیکشنری عربی به فارسی

اتحاديه صاحبان صنايع مشابه , کارتل , انحصار , امتياز انحصاري , کالا ي انحصاري

احتکار

فرهنگ فارسی عمید

۱. گردآوردن چیزی بیش از اندازۀ نیاز؛ انبار کردن.۲. (اقتصاد) انبار کردن کالا به قصد گران فروختن.

احتکار

دیکشنری فارسی به عربی

کنز ، اِحْتِکار

احتکار

فرهنگ فارسی معین

(اِ تِ) [ ع . ] 1 - (مص م .) انبار کردن و نگاهداشتن کالا به قصد گران فروختن . 2 - (اِمص .) انبارداری .

جست‌وجوی هم‌آوا

احتقار

لغت‌نامه دهخدا

احتقار. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) حقر. (تاج المصادر). استحقار. خوارو خرد شمردن . خوار داشتن . || خوار شدن .

اعتقار

لغت‌نامه دهخدا

اعتقار. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) پشت ریش شدن ستور. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ریش شدن پشت ستور از زین یا از پالان . (المصادر زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). ریش شدن پشت ستور از باریا زین . (از اقرب الموارد). || زجر ناکردن پرنده را. (منتهی الارب ) (آنن

اعتکار

لغت‌نامه دهخدا

اعتکار. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) بازگردیدن بر چیزی . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). حمله کردن و میل نمودن بر چیزی . (از اقرب الموارد). عَکر. عُکور. (از اقرب الموارد). مثل العکر. (از المصادر زوزنی ). || با هم آمیختن قوم در حرب . (منتهی الارب ) (آنندراج ). با هم آمیختن قوم