احتشام

'ehtešām

معنی

۱. شکوه؛ جلال.
۲. [قدیمی] شرمگین شدن.
۳. [قدیمی] صاحب خدم و حشم شدن؛ حشمت و بزرگی و جاه و جلال یافتن.
۴. [قدیمی] شرم داشتن؛ حیا کردن.

مترادف

بزرگی، جلال، حشمت، شکوه، شوکت، فره، مجد

جست‌وجوی دقیق

احتشام

فرهنگ مترادف و متضاد

بزرگی، جلال، حشمت، شکوه، شوکت، فره، مجد

احتشام

لغت‌نامه دهخدا

احتشام . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) احتشام از؛ شرم داشتن از. بشکوهیدن از. استحیاء. (زمخشری ). || بخشم آوردن . (منتهی الارب ). || از کسی حشمت داشتن . (زوزنی ). حشمت داشت

احتشام

فرهنگ انتشارات معین

(اِ تِ) [ ع . ] 1 - (مص ل .) حشمت و بزرگی یافتن . 2 - (اِ.) جاه و جلال .

احتشام

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

۱. شکوه؛ جلال.۲. [قدیمی] شرمگین شدن.۳. [قدیمی] صاحب خدم و حشم شدن؛ حشمت و بزرگی و جاه و جلال یافتن.۴. [قدیمی] شرم داشتن؛ حیا کردن.

جست‌وجوی هم‌آوا

اهتشام

لغت‌نامه دهخدا

اهتشام . [ اِ ت ِ ] (ع مص )بجمله ٔ کف دست دوشیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). به همه ٔ کف دست دوشیدن . (ناظم الاطباء). || همه ٔ شیر پستان دوشیدن . (منتهی الارب

جست‌وجوی مشابه

فلک احتشام

لغت‌نامه دهخدا

فلک احتشام . [ ف َ ل َ اِ ت ِ ] (ص مرکب ) آنکه قدرت و جلال و شکوه او چون فلک باشد. بلندمرتبه : فلک احتشام و معالی پناه جهان کرم میر فیروزشاه .؟ (از حبیب السیر).