ابیضلغتنامه دهخداابیض . [ اَ ب َی ْ ی ِ ] (ع اِ مصغر) مصغر اباض و آن رسنی است که بدان دست شتر را با بازویش بندند تا پا برداشته دارد.
ابیضلغتنامه دهخداابیض . [ اَ ی َ ] (اِخ ) (رأس یا الرأس الَ ....) در ساحل سوریه به پانزده هزارگزی شهر صور بطرف جنوب ، دماغه ای است .
ابیضلغتنامه دهخداابیض . [ اَ ی َ ] (اِخ ) (سیّد...) لقب الثائر باﷲ علوی . رجوع به حبط1 ص 345 ورجوع به ابوالفضل جعفربن محمدبن حسین المحدث شود.
ابیضلغتنامه دهخداابیض . [ اَ ی َ ] (اِخ ) (قصر...) بنای خرابی در حیره است که آنرا نیز قصر ابیض نامند و گمان برده اند آن قصر هارون الرشید کرده است .
ابيضدیکشنری عربی به فارسیسفيد , سفيدي , سپيده , سفيد شدن , سفيد کردن , ماهي نرم باله خوراکي اروپايي , پودر گچ
ابیزلغتنامه دهخداابیز. [ اَ ] (اِ) جرقّه . سقط. شَرَر. شرار. شراره . ستاره ٔ آتش . خدرَه . خدرک . کاووس . لَخشه . سونش . لخچه . خُدرَه . اَبلک . ابیزَک . و آن آتش خرد است که از
ابیزفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهشرارۀ آتش؛ جرقه: ◻︎ هست زآهم آتش دوزخ ابیز / ناله‌ای از من ز تندر صد ازیز (منجیک: ۲۳۱).
ابیض الوجهلغتنامه دهخداابیض الوجه . [ اَ ی َ ضُل ْ وَج ْه ْ ] (اِخ ) ابوالحسن محمدبن محمد مکنی به ابوالبقاء ملقب بجلال الدین البکری متوفی به سال 952 هَ . ق . مدفون ببکرة الرطلی و او ج
ابیضاضلغتنامه دهخداابیضاض . [ اِ ی ِ ] (ع مص ) سپید شدن . (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). سخت سپید شدن . (منتهی الارب ).
ابیضانلغتنامه دهخداابیضان . [ اَ ی َ ] (ع اِ) دو رگ از دو سوی ناف . || دو رگ است در پستان شتر. || شیر و آب . || نان و آب . || گندم و آب . || پیه و شیر. || پیه و جوانی . || مُنذ اب
توتیای ابیضلغتنامه دهخداتوتیای ابیض . [ ی ِ اَب ْ ی َ ] (ترکیب وصفی ،اِ مرکب ) سولفات دو زنک .(لکلرک از یادداشت بخط مرحوم دهخدا). در لاروس توتیای مطلق را اکسید روی معنی کرده است . رجوع
ابیض الوجهلغتنامه دهخداابیض الوجه . [ اَ ی َ ضُل ْ وَج ْه ْ ] (اِخ ) ابوالحسن محمدبن محمد مکنی به ابوالبقاء ملقب بجلال الدین البکری متوفی به سال 952 هَ . ق . مدفون ببکرة الرطلی و او ج
ابیضاضلغتنامه دهخداابیضاض . [ اِ ی ِ ] (ع مص ) سپید شدن . (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). سخت سپید شدن . (منتهی الارب ).
ابیضانلغتنامه دهخداابیضان . [ اَ ی َ ] (ع اِ) دو رگ از دو سوی ناف . || دو رگ است در پستان شتر. || شیر و آب . || نان و آب . || گندم و آب . || پیه و شیر. || پیه و جوانی . || مُنذ اب
توتیای ابیضلغتنامه دهخداتوتیای ابیض . [ ی ِ اَب ْ ی َ ] (ترکیب وصفی ،اِ مرکب ) سولفات دو زنک .(لکلرک از یادداشت بخط مرحوم دهخدا). در لاروس توتیای مطلق را اکسید روی معنی کرده است . رجوع
ادادای ابیضلغتنامه دهخداادادای ابیض . [ اَدْ دا ی ِ اَ ی َ ](ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) رجوع به اداد و ادادا شود.