ابومسهرلغتنامه دهخداابومسهر. [ اَ م ُ هَِ ] (اِخ ) عبدالأعلی بن مسهربن عبدالأعلی الغسّانی الدمشقی . محدث است و از سعیدبن عبدالعزیز روایت کند.
ابومسهرلغتنامه دهخداابومسهر. [ اَ م ُ هَِ ] (اِخ ) محمدبن احمدبن مروان بن یسیره ٔ نحوی . یکی از علمای لغت و نحو. او راست : کتاب الجامع در نحو، کتاب المختصر،کتاب اخبار ابی عیینه محم
ابومسهرلغتنامه دهخداابومسهر. [ اَ م ُهَِ ] (اِخ ) الأعرابی . یکی از فصحای عرب . و از او ابوعطیّة حردبن قطن الثکنی روایت کند. (ابن الندیم ).
ابوماهرلغتنامه دهخداابوماهر. [ اَ هَِ ] (اِخ ) موسی بن یوسف بن سیّار شیرازی . رجوع به موسی ... و رجوع به ابن سیار... شود.
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن مروان ابومسهر. ابوعبیداﷲ محمدبن عمران المرزبانی در الموشح از وی روایت کرده است . (الموشح چ مصر ص 14). و رجوع به احمدبن مروان مکنی به
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن مروان مؤدب ، مکنی به ابومسهر. وی از اهل رمله از علمای لغت است و بروزگار متوکل عباسی میزیست و او گفته است :غیث و لیث فغیث حین تسأله
حارثلغتنامه دهخداحارث . [ رِ ] (اِخ ) ابن عباس . محدث است و از او روایت شده است که ابومسهر را گفت هیچکس شناسی که امر دین امت نگاه دارد. ابومسهر گفت جز جوانی که در ناحیه ٔ مشرق ا
ابوعطیهلغتنامه دهخداابوعطیه . [ اَ ع َ طی ی َ ] (اِخ ) حردبن قطن الثکنی . او از ابومسهر الاعرابی روایت کند. (ابن الندیم ).
ابوعبدالصمدلغتنامه دهخداابوعبدالصمد. [ اَ ع َ دِص ْ ص َ م َ ] (اِخ ) منذربن نافع. از روات حدیث است و ابومسهر از او روایت کند.