ابوللغتنامه دهخداابول . [ اُ ] (ع اِ) گله یا گروهی از پرندگان . || گروهی از اسبان . || گروهی اشتران . || پی درپی آینده از ایشان . ج ، ابابیل .
ابوللغتنامه دهخداابول . [ اُ ] (ع مص ) بالا کشیدن و دراز شدن گیاه بآن حدّ که شتر تواند چرید. || بعلف بسنده کردن شتر از آب . بسنده کردن ستور بگیاه تر از آب . (تاج المصادر بیهقی )
عبوللغتنامه دهخداعبول . [ ع َ ] (ع اِ) مرگ . (منتهی الارب ).علم است مرگ را. (اقرب الموارد). || (ص ) امراءة عبول ؛ گریان در مرگ فرزند. (اقرب الموارد).
ابولیلیلغتنامه دهخداابولیلی . [ اَ ل َ لا ] (اِخ ) محدث است . او از ابی عکاشه و از وی وکیع روایت کند.
ابولیلیلغتنامه دهخداابولیلی . [ اَ ل َ لا ] (اِخ ) معاویةبن یزیدبن ابی سفیان . رجوع به معاویة... شود.
ابولیلیلغتنامه دهخداابولیلی . [ اَ ل َ لا ] (اِخ ) محدث است . او از ابی عکاشه و از وی وکیع روایت کند.
ابولیلیلغتنامه دهخداابولیلی . [ اَ ل َ لا ] (اِخ ) معاویةبن یزیدبن ابی سفیان . رجوع به معاویة... شود.
ابولؤلؤهلغتنامه دهخداابولؤلؤه . [ اَ ل ُءْ ل ُ ءَ] (اِخ ) نضر. رجوع به ابولؤلوءة المازنی ... شود.
ابولؤلوءةلغتنامه دهخداابولؤلوءة. [ اَ ل ُءْ ل ُ ءَ ] (اِخ ) الهنی . محدث است . و ولیدبن ابی زینب از او روایت کند.
