ابوغانملغتنامه دهخداابوغانم . [ اَ ن ِ ] (اِخ ) عشیره ای از طائفه ٔ محیسن از قبیله ٔ بنی کعب خوزستان .
ابوغانملغتنامه دهخداابوغانم . [ اَ ن ِ ] (اِخ ) قصری . عبدالرحیم معروف به ابن محمد شاعر و ادیب ایرانی . کاتب و وزیر منوچهربن قابوس . و او کرتی از جانب مخدوم بسفارت نزد سلطان محمودب
ابوغانملغتنامه دهخداابوغانم . [ اَ ن ِ ] (اِخ ) میان جیرفت و منوکان کوهستانی است آبادان و با نعمت بسیار و آنرا کوهستان ابوغانم خوانند. و از مغرب این کوهستان روستائیست که آنرا رودبا
ابوغانملغتنامه دهخداابوغانم . [ اَ ن ِ ] (اِخ ) یونس بن نافع مروزی . از روات حدیث است . و ابن المبارک از او روایت کند.
ابومغانملغتنامه دهخداابومغانم . [ اَ م َ ن ِ ] (اِخ ) زبدی (الشریف ...). او راست کتاب عیون المشتاقین .
ابواحمد الخلاللغتنامه دهخداابواحمد الخلال . [ اَ اَ م َ دِل ْ خ َل ْ لا ] (اِخ ) دیوان ابوالعباس النامی را گرد کرده است . (ابن الندیم ).
ابواحمد دیرانیلغتنامه دهخداابواحمد دیرانی . [ اَ اَ م َ دِ دَ ] (اِخ ) یکی از سرداران بغداددر محاربه ٔ دیرالعاقول و از او طبری نام برده است .
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن حسین مروزی . مکنی به ابوغانم محدث خراسان . وفات 444 هَ . ق .
نصرلغتنامه دهخدانصر. [ ن َ ] (اِخ ) عبداﷲبن سعید قرمطی ، مکنی به ابوغانم و مشهور به نصر از زعمای قرامطه است ، در آغاز در قریه ٔ زابوقه ٔ عراق معلم اطفال بود، سپس به زکرویةبن مه
پهندزلغتنامه دهخداپهندز. [ پ َ دِ ] (اِخ ) تصحیف پهندر. رجوع به پهندر شود: فضلویه خروج کرد و او را بگرفت و بقلعه ٔ پهندز محبوس کرد. (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 166). و ابوغانم پسر ع
قاضی عدیمیلغتنامه دهخداقاضی عدیمی . [ ع َ ] (اِخ ) محمدبن هبةاﷲبن احمدبن یحیی بن زهیر، مکنی به ابوغانم . از خاندان بنی العدیم . فقیهی است فاضل ، عابد، عفیف ، زاهد. وی پس از فوت پدر به
قرینینیلغتنامه دهخداقرینینی . [ ق َ ن َ نی ] (اِخ ) عبداﷲبن حسین بن احمد قریشی کیانی ، مکنی به ابوالقاسم . از محدثان و از مردم مرو است . وی از ابوغانم احمدبن علی بن حسین کراعی روای
