ابوسلیمانلغتنامه دهخداابوسلیمان . [ اَ س ُ ل َ ] (اِخ ) حکم بن عمر الرعینی شامی . او از عمربن عبدالعزیز روایت کند.
ابوسلیمانلغتنامه دهخداابوسلیمان . [ اَ س ُ ل َ ] (اِخ ) حمدبن محمدبن ابراهیم البستی الخطابی . رجوع به ابوسلیمان احمد یا محمد... شود.
ابوسلیمانلغتنامه دهخداابوسلیمان . [ اَ س ُ ل َ ] (اِخ ) خالدبن ولیدبن المغیرةبن عبداﷲبن عمروبن مخزوم صحابی . رجوع به خالد... شود.
ابوسلیمانلغتنامه دهخداابوسلیمان . [ اَ س ُ ل َ ] (اِخ ) ابن جبیربن مطعم قریشی . یحیی بن قریش از او روایت کرده است .
ابوسلیمانلغتنامه دهخداابوسلیمان . [ اَ س ُ ل َ ] (اِخ ) ابن قریه . ایّوب بن زیدبن قیس . رجوع به ابن قریه ابوسلیمان ... شود.
ابوالیمانلغتنامه دهخداابوالیمان . [ اَ بُل ْ ی َ ] (اِخ ) المقری . محدث است . او از ابی المنیب حرشی و از او یحیی بن حمزه روایت کند.
ابوالیمانلغتنامه دهخداابوالیمان . [ اَ بُل ْ ی َ ] (اِخ ) داود الخشک . محدث است و مروان فزاری از او روایت کند.
داودلغتنامه دهخداداود. [ وو ] (اِخ ) ملک زاهر ابوسلیمان مجیرالدین بن صلاح الدین ایوبی . دوازدهمین پسر سلطان صلاح الدین یوسف ایوبی کرد معروف است و از دیگر برادران بیش همانند پدر
بستیلغتنامه دهخدابستی . [ ب ُ ] (اِخ ) ابوسلیمان احمد یا حمدبن محمدبن ابراهیم خطابی متوفی بسال 388 هَ . ق . او راست کتاب معالم السنن و غریب الحدیث و جز آنها. وی پیشوای عصر خویش
فخرالدینلغتنامه دهخدافخرالدین . [ ف َ رُدْ دی ] (اِخ ) ابوسلیمان داودبن ابی الفضل بناکتی . رجوع به ابوسلیمان داود شود.