ابوزلغتنامه دهخداابوز. [ اَ ] (ع ص ) دونده ٔ برجهنده از آهو و جز آن . آنکه برجهد گاه دویدن یا بردود و روی نگرداند: ظبی ابوز. ظبیة ابوز. اَبز. ابّاز. || نجیبة ابوز؛ ماده شتری که
ابوزلغتنامه دهخداابوز. [ اُ ] (ع مص ) اَبز. دویدن و برجستن . جستن در دویدن . جستن آهو در دویدن . برجستن آهوبره در دویدن . برجستن گاه دویدن : ابز الظبی اُبوزاً. || بغارت بردن .
ابوزکوهلغتنامه دهخداابوزکوه . [ اَ زَ وَ ] (اِخ ) از خالدیین است و او راست : کتاب اخبار موصل . و رجوع به ابورکوه شود.
ابوزیدلغتنامه دهخداابوزید. [ اَ زَ ] (اِخ ) سروجی . نام نرگدائی مبرم و بلیغ موضوع افسانه های دلاویز سحرآسای مقامات ابوالقاسم علی بن محمدبن عثمان حریری بصری است . این خواهنده ٔ شحّ
ابوزیدلغتنامه دهخداابوزید. [ اَ زَ ] (اِخ ) سعدبن عبیدبن نعمان . از بنواوس ، و بعضی نام او را ثابت انصاری و بعضی اوس و بعضی معاذ و بعضی عمروبن اخطب گفته اند. و گویند جامع قرآن بعه
ابوزکوهلغتنامه دهخداابوزکوه . [ اَ زَ وَ ] (اِخ ) از خالدیین است و او راست : کتاب اخبار موصل . و رجوع به ابورکوه شود.
ابوزیدلغتنامه دهخداابوزید. [ اَ زَ ] (اِخ ) سروجی . نام نرگدائی مبرم و بلیغ موضوع افسانه های دلاویز سحرآسای مقامات ابوالقاسم علی بن محمدبن عثمان حریری بصری است . این خواهنده ٔ شحّ
ابوزیدلغتنامه دهخداابوزید. [ اَ زَ ] (اِخ ) سعدبن عبیدبن نعمان . از بنواوس ، و بعضی نام او را ثابت انصاری و بعضی اوس و بعضی معاذ و بعضی عمروبن اخطب گفته اند. و گویند جامع قرآن بعه