ابوثقیفلغتنامه دهخداابوثقیف . [ اَ ث ِق ْ قی ] (ع اِ مرکب ) سِرکه . سک . سِرکا. سِتَه . خَل ّ. (المزهر). ادام البیت .
ابوحنیفه ٔ دینوریلغتنامه دهخداابوحنیفه ٔ دینوری . [ اَ ح َ ف َ ی ِ ن َ وَ ](اِخ ) احمدبن داودبن ونند، از مردم دینور. ادب از بصریین و کوفیین فراگرفت و از سکیت و ابن السکیت کسب فوائد کرد و در
ابوحنیفه ٔ صغیرلغتنامه دهخداابوحنیفه ٔ صغیر. [ اَ ح َف َ ی ِ ص َ ] (اِخ ) لقب امام ابوجعفر محمدبن عبداﷲبن عمر هندوانی ، و او را برای بسیاری فقه او ابوحنیفه ٔ صغیر گفتندی . وفات وی به سال 3
ابوحنیفه ٔ یمامیلغتنامه دهخداابوحنیفه ٔ یمامی . [ اَ ح َ ف َ ی ِ ی َ ] (اِخ ) محدث است و ابن المبارک از وی حدیث کند.
ابوشقیرلغتنامه دهخداابوشقیر. [ اَ ؟ ] (اِخ ) او راست : کتاب المسائل المنثوره فی القرآن . (ابن الندیم ).
ابوحنیفه ٔ دینوریلغتنامه دهخداابوحنیفه ٔ دینوری . [ اَ ح َ ف َ ی ِ ن َ وَ ](اِخ ) احمدبن داودبن ونند، از مردم دینور. ادب از بصریین و کوفیین فراگرفت و از سکیت و ابن السکیت کسب فوائد کرد و در
ابوحنیفه ٔ صغیرلغتنامه دهخداابوحنیفه ٔ صغیر. [ اَ ح َف َ ی ِ ص َ ] (اِخ ) لقب امام ابوجعفر محمدبن عبداﷲبن عمر هندوانی ، و او را برای بسیاری فقه او ابوحنیفه ٔ صغیر گفتندی . وفات وی به سال 3
ابوحنیفه ٔ یمامیلغتنامه دهخداابوحنیفه ٔ یمامی . [ اَ ح َ ف َ ی ِ ی َ ] (اِخ ) محدث است و ابن المبارک از وی حدیث کند.
ابوشقیرلغتنامه دهخداابوشقیر. [ اَ ؟ ] (اِخ ) او راست : کتاب المسائل المنثوره فی القرآن . (ابن الندیم ).
