ابوالعلاءلغتنامه دهخداابوالعلاء. [ اَ ب ُ ل ع َ ] (اِخ ) هبنقه . احمق داستانی عرب . رجوع به هبنقه شود.
ابوالعلاءلغتنامه دهخداابوالعلاء. [ اَ ب ُ ل ع َ ] (اِخ ) همدانی . رجوع به ابوالعلاء حسن بن احمد... شود.
ابوالعلاءلغتنامه دهخداابوالعلاء. [ اَ ب ُ ل ع َ ] (اِخ ) یزیدبن اسعد الهمدانی . تابعی است و به حرب صفین در رکاب علی علیه السلام بود و به فتنه ٔ ابن زبیر کشته شد.
ابوالعلانیهلغتنامه دهخداابوالعلانیه . [ اَ ب ُ ل ع َ ی َ ] (اِخ ) محمدبن یحیی یا ابن اعین . از روات حدیث .
ابوالعلانیهلغتنامه دهخداابوالعلانیه . [ اَ ب ُ ل ع َ ی َ ] (اِخ ) مسلم از روات است و محمدبن سیرین از او روایت کند.
ابوالعلانیهلغتنامه دهخداابوالعلانیه . [ اَ ب ُ ل ع َ ی َ ] (اِخ ) محمدبن ابی یحیی .از روات است و عبدالرحمن بن مهدی از او روایت کند.
ابوالعطاءلغتنامه دهخداابوالعطاء. [ اَ ب ُ ل ع َ ] (اِخ ) محمودبن علی المرشدی الکرمانی . ملقب به کمال الدین و متخلص بخواجو. رجوع به خواجو... شود.
وادعلغتنامه دهخداوادع .[ دِ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ معری برادرزاده ٔ ابوالعلاء بود. (منتهی الارب ). قاضی ابومسلم وادع بن عبداﷲ المعری برادرزاده ٔ ابوالعلاء مشهور بود. (از تاج العروس
ادریسلغتنامه دهخداادریس . [ اِ ] (اِخ ) ابوالعلاء محمدبن عثمان بن عفیف الدین عامری شوشی ، از مردم شوش ، قلعه ای در شرقی دجله ٔ موصل . او محدث و امام مدرسه ٔ نظامیه ٔ بغداد بود.
اسماعیللغتنامه دهخدااسماعیل . [ اِ ] (اِخ ) ابوالعلاء ازبنی قیس بن ثعلبه . شیخ طوسی در رجال او را در عداد اصحاب باقر (ع ) آورده است . (تنقیح المقال ج 1 ص 127).
