ابن مکانسلغتنامه دهخداابن مکانس . [ اِ ن ُ م َ ن ِ ] (اِخ ) فخرالدین ابوالفرج ناظرالدوله عبدالرحمن بن عبدالرزاق . شاعر و ادیب . او را دیوان انشائی است که پسر او مجدالدین فضل اﷲ گرد ک
عبدالرحمانلغتنامه دهخداعبدالرحمان . [ ع َ دُرْ رَ ] (اِخ ) ابن عبدالرزاق معروف به ابن مکانس . رجوع به به ابن مکانس فخرالدین شود.
غزولیلغتنامه دهخداغزولی . [ غ ُ ] (اِخ ) (متوفی به سال 815 هَ . ق .). علاءالدین علی بن عبداﷲ بهائی غزولی دمشقی . غلامی ترک بود که بهاءالدین او را خرید و از کودکی آثار ذکاوت در او
ابن الشاه الظاهریلغتنامه دهخداابن الشاه الظاهری . [ اِ نُش ْ شا هِظْ ظا هَِ ] (اِخ ) ابوالقاسم علی بن محمدبن الشاه الظاهری ، نواده ٔ شاه بن میکال . ادیبی بذله گوی بوده در نهایت ظرافت . و از
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد دنیسری بن عطار، مکنی به ابوالعباس مصری . شاعر. او راست : المآنس فی هجا بنی مکانس و عنوان السعادة فی المدائح النبویةو فرائدالاعص
ابوالقاسملغتنامه دهخداابوالقاسم . [ اَ بُل ْ س ِ ] (اِخ ) محمد المعتمد علی اﷲبن ابی عمرو عبّاد المعتضد باﷲبن الظافر المؤید باﷲ ابی القاسم محمد قاضی اشبیلیه ابن ابی الولید اسماعیل بن