ابن ابی الازهرلغتنامه دهخداابن ابی الازهر. [ اِ ن ُ اَ بِل ْ اَ هََ ] (اِخ ) ابوبکر محمدبن احمدبن مزیدبن محمود نحوی اخباری بوسنجی . اصل او از بوسنج است و عمری طویل یافته . و عبداﷲبن علی ب
ابن الازهرلغتنامه دهخداابن الازهر. [ اِ نُل ْ اَ هََ ] (اِخ ) جعفربن ابی محمدبن ازهربن عیسی الاخباری (200-277 هَ .ق .). از تألیفات اوست : کتاب التاریخ و آن از بهترین کتب فن است .
ابن ابی العلاءلغتنامه دهخداابن ابی العلاء. [ اِ ن ُ اَبِل ْ ع َ ] (اِخ ) رجوع به جرمی ابوعبداﷲ احمد شود.
ابن ابی الوفالغتنامه دهخداابن ابی الوفا. [ اِ ن ُ اَ بِل ْ وَ ] (اِخ ) شرف الدین ابوالطیب احمدبن محمدبن ابی الوفاء موصلی ، شاعر. در خدمت بدرالدین لؤلؤ صاحب موصل میزیست ومداحی خلفا و مل
ابن ابی العقبلغتنامه دهخداابن ابی العقب . [ اِن ُ اَ بِل ْ ع َ ق ِ ] (اِخ ) یحیی بن عبداﷲ. بگفته ٔ اغانی وجودی موهوم است و با وجود این نامش همه جا مشهورو اخبار ملاحم منسوب به او منتشر و
ابن ابی العافیهلغتنامه دهخداابن ابی العافیه . [ اِ ن ُ اَ بِل ْ ی َ ] (اِخ ) موسی . مؤسس دولتی است که چندی در مکناسه از نواحی مغرب اقصی تشکیل یافته از 325 تا 463 هَ .ق . نخستین آنان موسی
محمدلغتنامه دهخدامحمد. [ م ُ ح َم ْ م َ ] (اِخ ) ابن ابی الازهر ابوبکر محمدبن احمد. رجوع به ابن الازهر... شود.
علی سندیلغتنامه دهخداعلی سندی . [ ع َ ی ِ س ِ ] (اِخ ) ابن ابی الحسن سندی مدنی . ملقب به نورالدین . محدث بود و در سال 1138 هَ . ق . درگذشت . او راست : کفایةالحاجة فی شرح سنن ابن ماج
ابوبکرلغتنامه دهخداابوبکر. [ اَ بو ب َ ] (اِخ ) کنیت محمدبن احمدبن مزید نحوی اخباری بوسنجی . رجوع به ابن ابی الازهر شود.
اسماعیللغتنامه دهخدااسماعیل . [ اِ ] (اِخ ) ابن قاسم بن عیذون بن هارون بن عیسی بن محمدبن سلمان مکنی به ابوعلی قالی . صاحب امالی . از ائمه ٔ لغت و اساتید نحاتست . در فن اعراب بر آیی
ابوعلیلغتنامه دهخداابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) قالی . اسماعیل بن القاسم عیذون بن هارون بن عیسی بن محمدبن سلمان معروف به ابن عیذون . یکی از ائمه ٔ لغت و نحو بمذهب بصریین . جدّ اعلی