ابراهیم بن عبدالعزیزلغتنامه دهخداابراهیم بن عبدالعزیز. [ اِ م ِ ن ِ ع َ دِل ْ ع َ ] (اِخ ) ابوعوانه . از محدثین موصل در قرن سوم هجری . از پدر خود عبدالعزیزبن حیان روایت کرده است .
ابراهیم بن عبداﷲبن قیسلغتنامه دهخداابراهیم بن عبداﷲبن قیس . [ اِ م ِ ن ِ ع َ دِل ْ لا هَِ ن ِ ق َ ] (اِخ ) پدرش عبداﷲ بکنیت ابوموسی اشعری مشهور است . ابراهیم در عهد پیغمبر صلی اﷲعلیه وآله متولد ش
ابراهیم بن عبداﷲ سعدیلغتنامه دهخداابراهیم بن عبداﷲسعدی . [ اِ م ِ ن ِ ع َ دِل ْ لا هَِ س َ ] (اِخ ) از علما و محدثین نیشابور و در روایت موثق بوده است .
ابراهیم بن عبداﷲ غافقیلغتنامه دهخداابراهیم بن عبداﷲ غافقی . [ اِ م ِ ن ِ ع َ دِل ْ لا هَِ ف ِ ] (اِخ ) مکنی به ابواسحاق اندلسی . بمشرق آمده نزد علمای بغداد و شام و مصر و رمله و طرابلس علم آموخت و
ابراهیم بن صالحلغتنامه دهخداابراهیم بن صالح . [ اِ م ِ ن ِ ل ِ ] (اِخ ) ابن منصور، پسر عم هارون الرشید و دومین شوهر عباسه خواهر او بوده است .
ابراهیم بن صالحلغتنامه دهخداابراهیم بن صالح . [ اِ م ِ ن ِ ل ِ ] (اِخ ) ابن علی بن عبداﷲبن عباس . از خویشاوندان و ولات بنی العباس بوده وپس از سالم بن سواد از طرف مهدی خلیفه والی مصر گردیده
صالحیلغتنامه دهخداصالحی . [ ل ِ ] (اِخ ) ابراهیم بن عبدالعزیز، مکنی به ابواسحاق و از اولاد صالح صاحب المصلی و به طلب [ علم ] و صلاح معروف بود. جماعتی از وی روایت کنند. صالحی در ج
جزریلغتنامه دهخداجزری . [ ج َ زَ ] (اِخ ) محمدبن ابراهیم بن ابی بکربن ابراهیم بن عبدالعزیز دمشقی ملقب به شمس الدین و مکنی به ابوعبداﷲ. از مورخان بود و در دمشق بسال 658 هَ . ق .
ابوعوانهلغتنامه دهخداابوعوانه . [ اَ ع َ / ع ُ ن َ ] (اِخ ) ابراهیم بن عبدالعزیز. رجوع به ابراهیم ... شود.
اسحاقلغتنامه دهخدااسحاق . [ اِ ] (اِخ ) ابن ابراهیم بن احمدبن عبداﷲبن یعیش الهمدانی النابتی معروف بابن النابتی . پدر او قضاء همدان داشت و او نیز بهمدان رفت و ابونعیم بوسایطی از ا
جرجانیلغتنامه دهخداجرجانی . [ ج ُ ] (اِخ ) حمزةبن یوسف بن ابراهیم بن موسی بن ابراهیم بن محمد و بگفته ٔ برخی ابن ابراهیم بن احمدبن محمدبن احمدبن عبداﷲبن هاشم بن عباس بن وائل سهمی م
