معنی ابتع | واژه یاب

جست‌وجوی دقیق

ابتع. [ اَ ت َ ] (ع ص ، ق ) ج ، ابتعون . همگان .

ابتع. [ اَ ت َ ] (ع ص ) قوی سخت مفاصل . مؤنث : بَتْعاء. ج ، بُتع.

۱. درنگ کردن.۲. دیر کردن؛ کندی؛ تٲخیر.

عازم شد , ارسال شد , اعزام شد , روانه شد , فرستاده شد , مبعوث (فرستاده) شد

ابتعاث . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) بعث . (زوزنی ). نَشر. برانگیختن . فرستادن . (حبیش تفلیسی ). گسیل کردن . ارسال .

ابتعاج . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) شکافته شدن . شکافتن . دریدن . انفراج . منشق گشتن .

ابتعاق . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) ناگاه بسخن درآمدن . || سخت فروریختن ابر باران را.

ابتعون . [ اَ ت َ ] (ع ص ، ق ) ج ِ ابتع. همگان .

ابتعون . [ اَ ت َ ] (ع ص ، ق ) ج ِ ابتع. همگان .

اِبتعثَ

اِبتعثَ

اِبتعثَ

اِبتعثَ