اهناءلغتنامه دهخدااهناء. [ اَ ن َءْ ] (ع ن تف ) گواراتر. هنی ٔتر. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). اهناء المعروف اوحاه ؛ ای اعجله . و اهناء من کنز النطف . (مجمع الامثال میدانی ). قال ر
اهناءلغتنامه دهخدااهناء. [ اِ ] (ع مص ) طعام خوشگوار خورانیدن و دادن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
اهنادلغتنامه دهخدااهناد. [ اَ ] (ع اِ) ج ِ هند، به معنی گله ٔ شتر و جز آن . (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب ).