الفت اﷲ آبادیلغتنامه دهخداالفت اﷲ آبادی . [ اُ ف َ ت ِ اَل ْ لاه ] (اِخ ) میرمحمد حنیف (خفیف ) متوفی به سال 1130 هَ . ق . برادر بزرگ سیدمحمد افضل ثابت اﷲآبادی . سید ثابت در تاریخ وفات ال
الفت اصفهانیلغتنامه دهخداالفت اصفهانی . [ اُ ف َ ت ِ اِ ف َ ] (اِخ ) محمدباقربن محمدتقی معروف به آقانجفی اصفهانی . به سال 1301 بدنیا آمد. او راست : فهرست روضات الجنات . مجمعالاجازات . ک
الفت اصفهانیلغتنامه دهخداالفت اصفهانی . [ اُ ف َ ت ِ اِ ف َ ] (اِخ ) محمدکاظم (میرزا کاظم )بن زین العابدین بیگ نوری . وی در اصفهان سکونت داشت . دیوانش مشتمل بر 3400 بیت و خطی است . از ا
الف دادنلغتنامه دهخداالف دادن . [ اِ دَ ] (مص مرکب ) الفت دادن . مونس کردن . خوگر کردن . سازوار گردانیدن . دوست گردانیدن . رجوع به اِلف و اُلفَت شود: ایلاف ؛ الف دادن . (تاج المصادر
الفکلغتنامه دهخداالفک . [ اَ ف َ ] (ع ص ) مرد چپه دست . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). احمق لَفیک . اَلفَت .(اقرب الموارد). || گول . (منتهی الارب ).
الفةلغتنامه دهخداالفة. [ اُ ف َ ] (ع مص ) الف گرفتن . (مصادر زوزنی ). انس گرفتن و دوستی با کسی . (از اقرب الموارد). اِلف . اُلفَت . || خوگر شدن و عادت کردن بجایی . (از اقرب المو
آشنالغتنامه دهخداآشنا. [ ش ْ / ش ِ ] (ص ) آشنای . معروف . مأنوس . مألوف . گستاخ . نزدیک . اُلفت گرفته . مستأنس بتعارف . پیوسته . بسته . شناسا. شناسنده . مقابل بیگانه ، ناآشنا