آهنیلغتنامه دهخداآهنی . [ هََ ](ص نسبی ) از آهن . منسوب به آهن . آهنین : میان من و او بایوان درست یکی آهنی کوه گفتی برست . فردوسی .برافراشتم گرزسیصدمنی برانگیختم باره ٔ آهنی .فر
آهنیفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. چیزی که از آهن ساخته شده باشد؛ از جنس آهن.۲. [قدیمی، مجاز] نیرومند: ◻︎ برافراشتم گرز سیصدمنی / برانگیختم بارۀ آهنی (فردوسی۲: ۱۹۹).
احنیلغتنامه دهخدااحنی . [ اَ نا ](ع ن تف ) مهربان تر. شفیق تر: هو احنی الناس ضلوعاً علیک ؛ ای اشفقهم علیک . (منتهی الارب ) (تاج العروس ). || (ص ) مرد گوژپشت . کوزپشت . مؤنث : ح
آهنیابهلغتنامه دهخداآهنیابه . [ هََ ن ْ ب َ / ب ِ ] (اِ) خمیازه . دهان دره . دهن دره . آسا. فاژ. فاژه . خامیاز. خامیازه . بیاستو. باسک . دهن در. ثَأب . ثؤباء. و رجوع به آهبنیابه
آهنینلغتنامه دهخداآهنین . [ هََ ] (ص نسبی ) (از پهلوی آسی نان ) منسوب به آهن . از آهن : صف دشمن ترا ناستد پیش ور همه آهنین ترا باشد. شهید بلخی .آنجا که پتک باید خایسک بیهده ست گو
آهنین پنجهلغتنامه دهخداآهنین پنجه . [ هََپ َ ج َ / ج ِ ] (ص مرکب ) قوی پنجه . پرزور : یکی آهنین پنجه در اردبیل همی بگذرانید بیلک ز بیل .سعدی .
ناخونآهنnon-heme ironواژههای مصوب فرهنگستانآهنی که از منابع گیاهی به دست میآید و بهخوبی خونآهن جذب نمیشود