آهرمن

'āhe(a)rman, 'āhreman

معنی

= اهریمن

جست‌وجوی دقیق

آهرمن

لغت‌نامه دهخدا

آهرمن . [ هَِ م َ ] (اِخ ) اَهرمَن . اهریمن . دیو. مقابل یزدان . فاعل شر. ظلمت : آنکه گردون را به دیوان برنهاد و کار بست وآنکجا بودش خجسته مهر، آهرمن گرای . دقی

آهرمن

فرهنگ انتشارات معین

(هَ مَ) ( اِ.) نک اهریمن .

آهرمن

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

= اهریمن

جست‌وجوی هم‌آوا

اهرمن

لغت‌نامه دهخدا

اهرمن . [ اَ رِ م َ ] (اِخ ) آهرمن . (شرفنامه ٔ منیری ) (صحاح الفرس ). اهریمن . (اوبهی ). راهنمای بدیها باشد چنانکه یزدان راهنمای نیکیهاست وشیطان و دیو را نیز گ

اهرمن

فرهنگ انتشارات معین

(اَ رَ مَ) (اِ.) نک اهریمن .

اهرمن

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

= اهریمن

جست‌وجوی مشابه

اهرمن لاخ

فرهنگ انتشارات معین

( ~.) (اِمر.) سرزمین اهریمن ، جای شّر و فساد.

اهرمن لاخ

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

۱. جای اهریمن.۲. سرزمین شر و فساد.

آهرمنی

لغت‌نامه دهخدا

آهرمنی . [ هَِ م َ ] (ص نسبی ) منسوب به آهرمن .- کلمات آهرمنی ؛ کلمات زشت و نیز آن کلمات که بجای کلمه های خوب آرند بقصد ایذاء و تخفیف و اهانت ، مانند درائیدن و