آنکهلغتنامه دهخداآنکه . [ ک ِ ] (ضمیر + حرف ربط) از موصولات ، به معنی آن کس که . کسی که . هر کس که . بجای الذی و الّتی عرب : آنکه نشک آفرید و سرو سهی آنکه بید آفرید و نار وبهی .
انکحلغتنامه دهخداانکح . [ اَ ک َ ] (ع ص ) آنکه بیشتر اوقات مشغول به جماع کردن باشد. (ناظم الاطباء).- امثال : انکح من ابن الغز . انکح من اعمی . انکح من حوثرة .انکح من یسار . (ی
آنکه با چارپا بار میبردگویش خلخالاَسکِستانی: čârvâdâr دِروی: cârpâdâr شالی: čârvâdâr کَجَلی: čaravâdâr کَرنَقی: čârvâdâr کَرینی: čârvâdâr کُلوری: čârvâdâr گیلَوانی: čârvâdâr لِردی: čârvâdâr
بی آنکهلغتنامه دهخدابی آنکه . [ ک ِ ] (حرف ربط مرکب ) بدون : ماه سه شبه از بر گردن بنگارنداز غالیه بی آنکه همی غالیه دارند. منوچهری .تا مقرر گردد که بی آنکه خونی ریخته آید این کاره
ﭐلَّتِيفرهنگ واژگان قرآنآنکه (مؤنث) (اگر به همراه آنچه به آن اشاره کرده آمد فقط حرف (که) را به ترجمه اضافه مي کند)
ﭐلَّذِيفرهنگ واژگان قرآنآنکه (اگر به همراه آنچه به آن اشاره کرده آمد فقط حرف (که) را به ترجمه اضافه مي کند)
