اناهیدلغتنامه دهخدااناهید. [ اَ ] (اِخ ) لقب عام ملوک گرگان است . (از ترجمه ٔ آثارالباقیه ٔ بیرونی از یادداشت مؤلف ).
اناهیدلغتنامه دهخدااناهید. [ اَ ] (اِخ ) ناهید و ستاره ٔ زهره . (ناظم الاطباء). ستاره ٔ زهره است . ناهید هم گویند و زادروبیدخت هم گفته اند. (شعوری ج 1 ورق 103 ب ). و رجوع به اناهی
استرابواژهنامه آزادیک لغت با ریشه پارسی باستان به معنی ستاره ی آبها و منسوب به ستاره ی آناهید. ستاره آبها ، آباد و عمارت -منسوب به ایزدبانوی آبهای روان آناهید ستاره آب و آبادانی -
بانولغتنامه دهخدابانو. (اِخ ) اختصاصاً لقب فرشته ٔ موکل آب ، اناهیدبوده است . (از یشتهای پورداود، مقدمه ٔ ناهیدیشت ).
اردلغتنامه دهخداارد. [ اَ ] (اِخ ) نام ایزدی در آئین ایرانیان باستان . در اوستا اَشی وَنگوهی و در پهلوی اَرت آمده ، کلمه ٔ ونگهو صفت است بمعنی نیک وخوب . کلمه ٔ مرکب مزبور بمعن
اناهیتالغتنامه دهخدااناهیتا. [ اَ] (ص ) در اوستا، اناهیتا یا اناهیته مرکب از جزء «اَ»، ادات نفی + آهیته یعنی چرکین و پلید و ناپاک ، «اَ» نفی بنا بقاعده ٔ دستور زبان اوستایی ، چون ب
سیارهفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مادۀ عام ره، استروید اعضای منظومۀ شمسی:، عطارد (تیر)، زهره(ستارۀ صبح، ونوس)، زمین، مریخ (سیارۀ قرمز، بهرام)، مشتری (سیارۀ غول‌پیکر)، زحل(سیارۀ زیبا، کیوا