آلیلغتنامه دهخداآلی . [ لی ی ] (ع ص نسبی ) منسوب به آلت .- جسم آلی ؛ جسمی مرکب از آلات که هر یک را منصبی جدا باشد.- عضو آلی ؛ هر عضو که اسم کل بر جزو آن صدق نکند. مقابل عضو غ
آلیفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مادۀ آلی لی، ارگانیک، بیو، زنده، زیستی، حیاتی جاندار، حیوانی، جانوری، گیاهی اندامی، بافتی، جسمی، بدنی هوازی، ناهوازی
علیلغتنامه دهخداعلی . [ ع ُ لا ] (اِخ ) موضعی است به دیار بنی تمیم . (از متن اللغة). علا. (متن اللغة).
الی کاکلغتنامه دهخداالی کاک . [ اَ ] (اِ مرکب ) آلوکک . الیکک . آلبالوی جنگلی . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به الیکک شود.
