اساکلغتنامه دهخدااساک . [ اَس ْ سا ] (اِخ ) شهری در ایالت استائوئن که آتشکده ٔ مهمی بدانجا بود و ارشک مؤسس سلسله ٔ اشکانی در حضور آن بتخت شاهنشاهی نشست و هوفمان حدس زده است که
اساکلغتنامه دهخدااساک . [ اُ ] (اِخ ) سردار پارتی معاون پاکر که در جنگ با کاسیوس کشته شد. (ایران باستان ص 2335).
اساکارتی یلغتنامه دهخدااساکارتی ی . [ اَی َ ] (اِخ ) ساگارتی (در جنوب پارت ) در کتیبه ٔ داریوش . (ایران باستان ص 2178). و رجوع به سارگاتی شود.
اساکفةلغتنامه دهخدااساکفة. [ اَ ک ِ ف َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ اسکاف . کفش دوزان . کفشگران .- زاج الاساکفة ؛ قسمی از زاج ابیض . رجوع به تحفه ٔحکیم مؤمن و زاج الاساکفه شود.
زاج اساکفهلغتنامه دهخدازاج اساکفه . [ ج ِ اَ ک ِف َ / ف ِ ] (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) بفارسی زاج کفشگران بهندی کسیس نامند و گویند کسیس ، زاج سیاه است و بیونانی مالیطرنا و ملیطرنا گویند.
بهشت آسالغتنامه دهخدابهشت آسا. [ ب ِ هَِ ] (ص مرکب ) بهشت آئین . بهشت گونه . بهشت مانند : خدم مجلس بهشت آسایش تحیر عقول غلمان دارالسرور. (حبیب السیر).
اساکارتی یلغتنامه دهخدااساکارتی ی . [ اَی َ ] (اِخ ) ساگارتی (در جنوب پارت ) در کتیبه ٔ داریوش . (ایران باستان ص 2178). و رجوع به سارگاتی شود.
اساکفةلغتنامه دهخدااساکفة. [ اَ ک ِ ف َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ اسکاف . کفش دوزان . کفشگران .- زاج الاساکفة ؛ قسمی از زاج ابیض . رجوع به تحفه ٔحکیم مؤمن و زاج الاساکفه شود.
زاج اساکفهلغتنامه دهخدازاج اساکفه . [ ج ِ اَ ک ِف َ / ف ِ ] (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) بفارسی زاج کفشگران بهندی کسیس نامند و گویند کسیس ، زاج سیاه است و بیونانی مالیطرنا و ملیطرنا گویند.
