آزمالغتنامه دهخداآزما. [ زْ / زِ ] (نف مرخم ) آزمای . مخفف آزماینده ، و آن گاه که با اسمی مرکب شود، چنانکه در بخت آزما، جنگ آزما، دروغ آزما، رزم آزما، زورآزما، مهرآزما، هجرآزما،
آزمافرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. = آزمودن۲. آزماینده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): بخت‌آزما، جنگ‌آزما، رزم‌آزما، زورآزما.
ازمعلغتنامه دهخداازمع. [ اَ م َ ] (ع ص ، اِ) آنکه انگشت زائد دارد. || بلا. || امر بد و قبیح . ج ، اَزامع. (منتهی الارب ).
عظمالغتنامه دهخداعظما. [ ع ُ ظَ ] (ع ص ، اِ) عظماء. ج ِ عظیم . بزرگان . (از غیاث اللغات ). رجوع به عظماء شود.
